Η υποκρισία της κα Λαγκάρντ

Διαβάζοντας με μεγάλη προσοχή τον πύρινο λόγο που εξαπέλησε η πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κατά της Ελλάδος στο βρετανικό Guardian κα Κριστίν Λαγκάρντ θα ήθελα να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:

Η κα Λαγκάρντ δεν φταίει πολύ απλά γιατί:

• Εμείς σαν χώρα δίνουμε το δικαίωμα να μας κατηγορούν 
• Γιατί ο λαός μας δεν θα μάθει ποτέ από τα λάθη του 
•  Ο Έλληνας ήθελε και θέλει πάντα κηδεμόνα 
•  Η ανικανότητα των πολιτικών μας και η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης στη κρισιμότερη ίσως περίοδο που διανύει η χώρα μας κατά τη διάρκεια της οικονομικής αυτής κρίσης έχει οδηγήσει σε μία εξαθλίωση και επιμύκηνση της αγωνίας και της αβεβαιόητας 
•  Δεν βρέθηκε κανένας όλο αυτό το διάστημα να απαντήσει υπεύθυνα, επίσημα και να εκφράσει καθάριο λόγο εκ μέρους όλου του έθνους
• Γιατί κανένας από τους υπευθύνους αυτής της κατάστασης, της γελιοποίησης και της κοινωνικής κατάρρευσης δεν οδηγήθηκε ενώπιων της δικαιοσύνης 
•  Ενώ βρισκόμαστε στην ευρωπαϊκή οικογένεια εμείς ζητήσαμε συμμάχους και οικονομική βοήθεια από αλλού υπογράφοντας ένα επαχθές μνημόνιο 
•  Η αδυναμία και η ανικανότητα του συνόλου των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, της φορολογικής πολιτικής και η «θεσμοθέτηση» της φοροδιαφυγής όλα αυτά τα χρόνια οδήγησαν στη τωρινή κατάσταση η οποία δυστυχώς συνεχίζεται. 
•  Δυστυχώς ο κοινωνικός ιστός έχει διαλυθεί και δεν υπάρχει ομοψυχία 
•  Ακούγοντας τις βλακώδεις απειλές και τα «νταηλίκια» των πολιτικών μας λέει πολύ απλά ότι «ζητάμε και τα ρέστα από πάνω»

Η κα Λαγκάρντ όμως θα πρέπει να καταλάβει δύο πράγματα: 

• Ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα και δεν μπορεί να κατηγορεί έναν ολόκληρο λαό, ένα ολόκληρο έθνος στο βωμό της πολιτικής και των πρακτικών των ολίγων. Γιατί πολύ απλά ο απλός λαός, όπως πάντοτε είναι αυτός που πληρώνει τα σπασμένα 
•  Αν κόπτεται τόσο πολύ για τα παιδιά στο Νίγηρα τότε ας αλλάξει την ονομασία του οργανισμού που διευθύνει από Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ένα ταμείο που καταστρέφει χώρες και πολιτισμούς και που περιμένει σαν αρπακτικό τη κίβδηλη αναγέννηση μέσα σπό τις στάχτες, σε Διεθνές Αναπτυξιακό Ταμείο. 

Κα Λαγκάρντ, η ανάπτυξη και η αλληλεγγύη δεν θα επιτευχθούν μέσα από απειλές τις οποίες προσπαθείτε μετά να ανασκευάσετε, ούτε με τελείως λανθασμένες, άνευ ουσίας συγκρίσεις και υποκρισία. Γίνεται με στήριξη, με χάραξη βιώσιμης πολιτικής, με στοχοθεσία και με αλήθεια. 

Δυστυχώς όμως ακόμα και σήμερα την αλήθεια δεν την είπε κανείς σε ένα λαό που δοκιμάζεται, που εξαθλιώνεται και που δεν έχει πια μέλλον ή ακόμα καλύτερα που δεν του έχει απομείνει πια τίποτα άλλο να χάσει ...