Thursday 6 December 2012

Φέρνοντας στη θύμησή μας τη Doris και το Rusty Allen



Για πάνω από 60 χρόνια, παρατηρείται το παράδοξο φαινόμενο: συμμετέχοντες σε προγράμματα του CISV αντιμετωπίζουν μια δυσκολία να μιλήσουν για την εμπειρία που έζησαν. Οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν το μοναδικό πνεύμα, αυτό που αποκαλούμε CISV. Ούτε επίσης είναι εύκολο να βρεθούν λέξεις για να περιγράψουν τη ζωή της Doris και του Rusty Allen.

H Doris ολοκλήρωσε το επί γης έργο της και ξεκίνησε το μεγάλο της ταξίδι για να βρει τον πολυαγαπημένο της σύζυγο Rusty και να ξεκινήσουν μαζί ένα διαφορετικό ταξίδι στο χρόνο, το κόσμο και στον ουρανό. Η Doris προσπάθησε πολύ να αφήσει ένα κόσμο στα παιδιά μας πολύ καλύτερο από αυτόν που ίδια έζησε και έλαβε από τους δικούς της γονείς. Ενώ όλοι μας γνωρίζουμε την ιστορία της γέννησης της ιδέας του CISV και της ίδρυσης της οργάνωσης, λίγοι γνωρίζουν το προσωπικό δρόμο που διάβηκε τόσο η Doris όσο και ο Rusty για να κάνουν το όνειρο του CISV πραγματικότητα.

Η ιδέα του CISV γεννήθηκε σε ένα παγκάκι στη Νέα Υόρκη το 1946 όταν η Doris διάβασε ένα άρθρο στην εφημερίδα New York Times. Ήταν μία ιδέα στην οποία η Doris πίστεψε με όλο της το είναι και την οποία αποφάσισε να βάλει στο χαρτί ύστερα από τη πρώτη δημόσια ομιλία που έκανε στην Αμερικανική Ένωση Ψυχολόγων. Όμως σε αυτό συνέβαλε ολόκληρη η οικογένεια Allen, η Doris, ο Rusty και στη πραγματικότητα ο μικρός τους γιος ο Rusty, Jr., που έκαναν το όνειρο αυτό πραγματικότητα.

Φυσικά και δεν ήταν εύκολο και φυσικά και δεν έγινε γρήγορα. Και για πολλά χρόνια οι αναποδιές ήταν πιο πολλές από τις επιτυχίες. Σε μία από τις πρώτες της προσπάθειες, η Doris ταξίδεψε, με δικά της έξοδα, στη πόλη του Μεξικού, σε μία προσπάθεια να ζητήσει τη στήριξη για το CISV από τη νεοϊδρυθείσα τότε οργάνωση Unesco. Σε μία ομιλία που έκανε αναφερόμενη στο ταξίδι αυτό αντανακλάται η πίστη και η αποφασιστηκότητα της Doris για να γίνει το όνειρο αυτό πραγματικότητα. Αποφάσισε να αγνοήσει πρόταση του Υπουργείου Εξωτερικών η οποία της ζητούσε να «παραμείνει στο σπίτι της», με άλλα λόγια να μην ανακατεύεται στις δουλειές άλλων.

Παρόλο που συμμετείχε στις συνεδριάσεις ως απλή παρατηρήτρια, συμμετείχε στις εκδηλώσεις και τις συναντήσεις ανώτατων αξιωματούχων ως αν ήταν η ίδια κανονικό μέλος. Μία φορά μάλιστα μπήκε μέσα στο λεοφωρείο που μετέφερε αξιωματούχους και κάθησε σε μία άδεια θέση που βρήκε κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνουν εργασίας, χωρίς καν να έχει πρόσκληση. Δεν την αποθάρρυναν οι αποτυχημένες προσπάθειες και ήταν αποφασισμένη να πετύχει. Η ανεπανάλπτη λάμψη της, η ζεστασιά της και η ειλικρίνειά της αποτέλεσαν στοιχεία που ευνόησαν, σε συνδυασμό με τις προσωπικές της επαφές και φιλίες, και αποτέλεσαν αντίβαρο στην έλλειψη επίσημης στήριξης. Σε ένα προσωπικό κείμενο που έγραψε στο ημερολόγιό της αποκάλυψε τους φόβους της και δήλωσε ότι ο σκοπός της ήταν να παραμείνει «μία κοινωνική επιστήμονας με σχέδιο παρά μία επίμονη γυναίκα με μία ιδέα». Πιστεύω ότι θα ήταν χαρούμενη τώρα που το CISV έχει κλείσει πάνω από 60 χρόνια ζωής και ο στόχος της επιτυγχάνεται καθημερινά μέσα από το χαμόγελο όλων αυτών που συμμετέχουν ενεργά τόσο στα προγράμματα όσο και ως εθελοντές.

Παρόλο που όλες αυτές οι προσπάθειες της Doris όντως έβαλαν το σπόρο που μετά θα γινόταν ένα δέντρο, ο πιο σημαντικός σύμμαχός της ήταν ο σύζυγός της ο Rusty. Όπως η Doris έβαλε το θεμέλιο και γεννήθηκε από την ιδέα αυτή το CISV, ο Rusty αποτέλεσε και αυτός το πατέρα του CISV. Άρα το όνειρο αυτό αποτέλεσε μία οικογένεια με δύο γονείς, μητέρα και πατέρα. Όταν κατάλαβαν ότι η επίσημη βοήθεια δεν θα ερχόταν ποτέ, ο Rusty ήταν αυτός που δήλωσε ότι το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να προχωρήσει και γι αυτό ζήτησε βοήθεια από τη κοινότητα του  Cincinnati. Και αυτό ήταν το «επιχειρηματικό μοντέλο» που ακολούθησε το CISV όλα αυτά τα χρόνια. Μια όργανωση που έχει τις ρίζες της, στη τοπική κοινωνία και προάγει τον εθελοντισμό σε ένα κοινωνικά οικογενειακό περιβάλλον. Ο Rusty Allen ήταν ο πρώτος υπεύθυνος εξεύρεσης χορηγιών του CISV.

Ο Rusty και η Doris έκαναν πάρα πολλές θυσίες για τη πραγματοποίηση του ονείρου αυτού, θυσίες που δε πρέπει να ξεχνάμε. Θυσίες που ήταν και προσωπικές αλλά και οικονομικές. Για το Village που έλαβε χώρα το 1951, όλα τα έξοδα ταξιδίου των συμμετεχόντων καλύφθησαν από το CISV. Οι οικονομικές θυσίες της οικογένειας Allen ήταν πάρα πολύ σημαντικές και χωρίς αμφιβολία οδήγησαν σε μία αλλαγή του τρόπου ζωής της οικογένειας. Σε συνδυασμό με την ατελείωτη προσωπική δέσμευση του χρόνου και του ταλέντο τους, η Doris και ο Rusty θα πρέπει να αναγνωριστούν ως δύο από τους μεγαλύτερους δωρητές και υποστηρικτές του CISV.

Το CISV αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό και σιγά σιγά αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα το μεγαλείο των πράξεων, των θυσιών και του οράματος για ένα καλύτερο, ειρηνικό και πιο δίκαιο κόσμο της οικογένειας Allen. Η Doris και ο Rusty άλλαξαν πραγματικά το κόσμο. Χιλιάδες άνθρωποι που έχουν συμμετάσχει και συμμετέχουν στα προγράμματα του CISV, που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο και που στηρίζουν το CISV με όλες τους τις δυνάμεις άλλαζουν καθημερινά το κόσμο αλλά ταυτόχρονα αλλάζουν και οι ίδιοι. 


Το CISV έχει χάσει και τους δύο γονείς του. Αγάπη και ευγνωμοσύνη για τη Doris και το Rusty. Το CISV συνεχίζει το ταξίδι του χωρίς τους γονείς του. Θα μεγαλώσουμε και να αναπτυχθούμε όπως αναπτύσσεται ένα μικρό παιδί. Όμως δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την κληρονομιά που μας άφησαν με το έργο της ζωής τους η Doris και ο Rusty Allen ... το πάθος τους για δέσμευση σε μία ιδέα, σε μία αξία ... η προθυμία να θυσιαστεί κανείς για την επίτευξη σημαντικών στόχων ... και μια μεγάλη αγάπη για τις προσωπικές σχέσεις και φιλίες που αναδύονται σε κάθε πρόγραμμα CISV, σε κάθε δραστηριότητα CISV, σε κάθε συγκέντρωση CISV. Αυτό είναι το αληθινό πνεύμα αυτού που ονομάζουμε CISV. Αυτή είναι η κληρονομιά μας από τη Doris και το Rusty και αυτό είναι που θα πρέπει να θυμόμαστε για πάντα.


Δημήτρης Σαλαμπάσης
Μέλος του ΔΣ  
Υπεύθυνος Εκπαίδευσης & Profile Raising 
CISV Greece-Building Global Friendship 
 

No comments:

Post a Comment