Της παρέλασης το κάγκελο ...

Ολοκληρώθηκε λοιπόν και φέτος η μεγάλη μαθητική παρέλαση σήμερα στη Θεσααλονίκη με αφορμή την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Το γεγονός το οποίο κυριάρχησε, όμως, δεν ήταν τα περήφανα νιάτα, οι μαθητές, που αποτελούν το μέλλον αυτό του τόπου, το καμάρι, τη ψυχή και την ελπίδα της χώρας μας, αλλά οι ορδές των αστυνομικών και οι ατελείωτοι φράχτες από κάγκελα που εμπόδιζαν την εισόδο στους πολίτες για να δουν και να καμαρώσουν τα νιάτα της χώρα μας να αποτίουν, με το δικό τους τρόπο, φόρο τιμής στην ένδοξη αυτή ημέρα και σε όλους τους ανθρώπους που έπεσαν με περηφάνεια για την ελευθερία της πατρίδας.  

Πραγματικά μου κάνει κατάπληξη, πως σε μία χώρα, που παραδοσιακά αποτελεί τη κοιτίδα του δημοκρατικού φρονήματος και της ελευθερίας του λόγου, να επιστρατεύονται στρατιές αστυνομικών που ως άλλοι εισβολείς να μην επιτρέπουν την έλευθερη πρόσβαση στο χώρο και να στερούν το δικαίωμα στον Έλληνα πολίτη να γίνει κοινωνός αυτής της ιερής στιγμής και τελετουργίας. 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως σε μία χώρα με πολίτευμα την Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, να χρειάζονται αστυνομικοί και ψυχρά κάγκελα για να "προστατευθούν" οι "εκπρόσωποι" του λαού από τον ίδιο το λαό. Τι νόημα έχει να είναι παρούσες οι πολιτικές και πολιτειακές αρχές του τόπου σε μία μυσταγωγία τη στιγμή που φοβούνται τη δύναμη του λαού και κρύβονται πίσω από κάγκελα και ΜΑΤ; 

Το έχω γράψει και στο παρελθόν ότι η ηγεσία της χώρας (σε οποιοδήποτε επίπεδο) βρίσκεται τελείως αποκομμένη από το λαό που τη γέννησε. Βρίσκεται τελείως εκτός πραγματικότητας και έχει πάψει και να αφουγκράζεται και να ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των πολιτών. Το να βάζεις κάγκελα και αστυνομία να σε προστατέψουν, σημαίνει ότι φοβάσαι, ότι τρέμεις, ότι έχει κάτι να κρύψεις, ότι έχεις τη φωλιά σου λερωμένη. Άρα βάζοντας κάγκελα και ζητώντας με δημόσιους πόρους να προστατευτείς, σημαίνει ότι ακυρώνεις κάθε μορφής αντιπροσώπευση και το δικαίωμα του να θεωρείσαι εκπρόσωπος του λαού ακόμα και αν είσαι νόμιμα εκλεγμένος. 

Η ιστορία έχει δείξει ότι η παρουσία ενός συνόλου από ψυχρά κάγκελα και αστυνομικών μόνο δεινά μπορεί να φέρει και μία αναταραχή στη κοινωνία. Η Ελλάδα ζει πολύ δύσκολες στιγμές και το τελευταίο που χρειάζεται είναι να εμποδίζεται ο λαός να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του και να απομακρυνθεί από τα κοινά και από τις εθνικές επετείους. 

Σε μία χώρα που η ανεργία στους νέους καλπάζει με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, που οι Έλληνες γίνονται από νοικοκυραίοι ψυχογοί σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, το τελευταίο που χρειάζεται είναι να βάζουμε κάγκελα στους ανθρώπους. 

Αποτελεί ασέβεια προς τους αγωνιστές εκείνους που πολέμησαν και που έζησαν τη φρίκη του πολέμου να φυλακίζεται ειδικά ετούτη την ημέρα, η σκέψη, η βούληση και η ελεύθερη πρόσβαση στις εκδηλώσεις μνήμης. Και να μου το θυμηθείτε: 

                              ένα κάγκελο στο δρόμο δεν απέχει πολύ από ένα λουκέτο στην ίδια την Ελλάδα ...