Tuesday 17 February 2015

Το χρέος, η περηφάνεια, η αλλαγή και η ηγεμονία ...


Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός οργασμού ειδήσεων, ανακοινώσεων, απειλών και θεωρητικών αναλύσεων, που συχνά δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, σχετικά με τις αποφάσεις που θα λάβει το Eurogroup όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα, τη συνέχιση της οικονομικής στήριξης, την τρόικα, τους δανειστές και την εθνική περιφάνεια. 

Πορείες, διαδηλώσεις, διθυραμβικά λόγια, πομπώδεις και με στόμφο ομιλίες, εκατέρρωθεν πισωμαχαιρώματα, όλα σε μία ατζέντα που θυμίζει ένα πεδίο μάχης παρά ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης. Αποκορύφωμα, η πριν από λίγο άκαρπη ολοκλήρωση ενός ακόμα Eurogroup το οποίο έδωσε χρονικό περιθώριο στην ελληνική κυβέρνηση μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή να ζητήσει παράταση του προγράμματος και τήρηση των δεσμεύσεων. 

Τα βέλη στη φαρέτρα του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάννη Βαρουφάκη, δυστυχώς τελείωσαν. Και τελείωσαν γιατί τα χρησιμοποίησαν πολύ νωρίς, με λάθος τρόπο, βασιζόμενοι στο θετικό για το Σύριζα εκλογικό αποτέλεσμα και στην εντολή που το έδωσε ο ελληνικός λαός ο οποίος ζητά αλλαγή. Το πρόβλημα των κινήσεων των τελευταίων κυρίως ημερών, πέραν του ότι δεν διέπονται από κανένα ίχνος παγκόσμιας αμφιδεξιότητας, είναι ότι είναι τελείως σπασμωδικές και χωρίς καμία ιδέα για τις συνέπειες που θα έχουν όλα αυτά για τη χώρα σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο. Η κυβέρνηση είχε την τέλεια ευκαιρία να κάνει την πραγματική αλλαγή ... μία ευκαιρία που δυστυχώς την έχασε μέσα από τα ίδια της τα χέρια ... 

Το ταξίδι της κυβέρνησης στηρίχθηκε στη δημιουργία εντυπώσεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Το unique value proposition το οποίο είχε στη φαρέτρα του ο κ. Τσίπρας απλά χάθηκε εν μία νυκτί και αυτό γιατί πίστευε ότι η εντολή του λαού για αλλαγή θα ήταν από μόνη ένα στοιχείο αρκετό για να διαπραγματευτεί με τους δανειστές. Φεύ! Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται, πόσο μάλιστα όταν χρωστάς  ... άσχετα αν φταις ή όχι ... 

Ακούγεται συνέχεια και χρησιμοποιείται η λέξη περηφάνεια, μία λέξη η οποία έφθασε στο σημείο να γίνει καταχρηστική. Περηφάνεια για ποιους; περηφάνεια σε ποιους; με το να σέρνεται ο χώρα σε μία πλήρη αβεβαιότητα, να είναι πρώτο θέμα στις ειδήσεις σε όλο το κόσμο, οι Έλληνες να είναι δακτυλοδεικτούμενοι, να υπάρχει όλη αυτή η παραφιλολογία και η λασπολογία ... είναι αυτή η περηφάνεια που θέλουμε; πρέπει να το καταλάβουμε ότι η λέξη ΟΧΙ είναι λέξη πολύ βαριά έως και ασήκωτη και όποιος τη πει θα πρέπει πραγματικά να έχει πλήρη επίγνωση των επιπτώσεων και να είναι έτοιμος να σηκώσει στους ώμους του το Ολύμπιο βάρος της.  

Βέβαια λάθη δεν κάνει μόνο η ελληνική πλευρά, αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας ή στη συγκεκριμένη περίπτωση οι δανειστές μας. Η ηγεμονική στάση της Γερμανίας η οποία φυσικά παρασύρει και το σύνολο των ευρωπαίων εταίρων δεν μπορεί να καταλάβει ότι το business as usual έχει πια τελειώσει. Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει μόνο με την ελληνική κυβέρνηση αλλά με το γεγονός ότι το πρόβλημα έχει αλλάξει φύση. Δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για αλλαγή (change) αλλά για μετασχηματισμό (transformation) και ότι το παρόν μοντέλο απλά δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί. 

Το έχω ξαναγράψει και στο παρελθόν ότι η λύση θα έρθει μόνο μέσα στην Ευρώπη και ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει και στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη. Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα πρέπει να πάψουν να σκέφτονται με όρους κομματικής πειθαρχίας, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ας αποτελέσει πραγματικά αυτή μία κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, όσο και αν αυτό έχει κομματικό κόστος. Ας αλλάξει χαρακτήρα και να αφήσει στην άκρη και τα επικοινωνιακά τρικ και τις θεωρητικούρες και ας δει το πρόβλημα κατάματα. Λύση εκτός Ευρώπης δεν μπορεί να υπάρξει και ούτε θα υπάρξει ποτέ. Θα είναι μόνο μία εθνική αυτοκτονία ... 

Από την άλλη μεριά η Γερμανία και οι ευρωπαίοι εταίροι μας ας αναλογιστούν ότι όλη αυτή η αδιαλαξία δεν οδηγεί απλά πουθενά, ότι το υπάρχον μοντέλο δεν λειτουργεί άλλο σε μία Ευρώπη με μηδενικό σχεδόν δείκτη ανάπτυξης, με την ανεργία στους νέους όχι απλά να αυξάνεται αλλά να καλπάζει και με μία Μέση Ανατολή έτοιμη να κάνει απόβαση μεταναστών και να οδηγήσει την Ευρώπη στην ισλαμοποίηση. 

Στις διαπραγματεύσεις, όπως και σε κάθε μάχη, υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Όλα τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ήταν χαμένη και έφθασε στον πάτο. Παρακάτω δεν έχει. Το επόμενο στάδιο θα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη το οποίο θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την ελληνική και παγκόσμια οικονομία και ανταγωνιστικότητα της χώρας. Το εννιαίο νόμισμα δεν φταίει σε τίποτα. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης με τις πολιτικές τους είναι αυτές που από τα ουράνια το οδήγησαν στα τάρταρα. Είναι το πλαίσιο και η σαθρή διακυβέρνηση της ευρωζώνης που έφερε αυτή τη κατάσταση  



Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Χρειάζεται μετασχηματισμός και αναθεώρηση. Χρειάζεται συντονισμένο σχέδιο δράσης, πολιτική θέληση και να βάλουν όλα τα μέρη νερό στο κρασί τους. Οι λαοί της Ευρώπης θέλουν σταθερότητα, αλληλεγγύη και αλλαγή πλεύσης. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σκεφτεί με γνώμονα το εθνικό καλό, να δείξει καλή θέληση για συνεργασία και ταυτόχρονια να μεταφέρει το μήνυμα ότι απαιτείται αλλαγή αρχικά και μετασχητισμός του όλου συστήματος σε μακροπρόθεσμο επίπεδο. Αν πάλι όχι, τότε θα είναι απλά μία φούσκα η οποία θα σκάσει πάρα πολύ γρήγορα ... Οι εταίροι μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι η παρούσα διαδικασία οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα και θα πρέπει να δώσουν χρόνο και στήριξη στην Ελλάδα να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις και να μπεί σε μία τροχιά όχι δανεισμού αλλά πραγματικής ανάπτυξης για την ίδια, για την Ευρώπη και για όλο το κόσμο.


Links φωτογραφιών






No comments:

Post a Comment