Το μεγαλείο της Γέννησης του Θεανθρώπου εορτάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδος με μεγάλη χαρά που δίνει το έναυσμα για έκφραση μέσω της μουσικής και των στίχων. Οι στίχοι και το μουσικό πέπλο καθρεφτίζουν και μία εικόνα μίας εποχής που δυστυχώς οδεύει προς τη δύση της αλλά που συνάμα μας δίνει πολλές λαογραφικές και εθνολογικές πληροφορίες σχετικά με τη καθημερινή ζωή, τα ήθη και έθιμα των διαφόρων περιοχών της ελληνικής επικράτειας.
Ο εορτασμός γίνεται με τα μέσα που έχει ο καθένας και δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Όλα τα σπίτια ανοίγουν τις πόρτες τους στο χαρμόσυνο γεγονός και τις ζωηρές φωνές και ήχους του κάλαντου από τις παιδικές φωνές που φέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης. Η καθαρότητα του νοικοκύρη και η τιμή που του γίνεται να υποδεχθεί το χαρμόσυνο γεγονός στο σπιτικό του αποτελεί έναν πολύ σημαντικό θεματοφύλακα που ενδυναμώνει τη πίστη και το εθνικό φρόνημα.
Τις Άγιες αυτές ημέρες το έχω πάντα έθιμο να κάθομαι και να ακούω τις παραδοσιακές μελωδίες από τα κάλαντα στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Θυμάμαι ότι αυτό το έκανα από μικρός και μάλιστα παλαιότερα να μην καταλάβαινα τα λόγια και το νόημα που έκρυβαν.
Αυτό που αρχίζω να συνειδητοποιώ είναι ότι στο μυαλό και τη ψυχή του λαού ο Χριστός είναι μέρος της ζωής τους και η εικόνα που κουβαλούν μέσα τους μεταφράζεται ναι με διαφορετικά αλλά αποτελεί ένα γνώριμο και γήινο πρόσωπο, μέλος της κάθε οικογένειας που εκτός από το θρησκευτικό πρίσμα υπάρχει και το ανθρώπινο. Η αντιμετώπιση του Θείου βρέφους γίνεται με όρους καθημερινούς και διαδραματίζεται μέσα από τη καθημερινότητα. Αποτελεί τον υιό της κάθε οικογένειας που ο ερχομός του φέρνει χαρά, κέφι, μυρωδιές, φαγητό και διάθεση για γλέντι. Δεν υπάρχει λοιπόν η τάση για "θεοποίηση", το αντίθετο μάλιστα.
No comments:
Post a Comment