Το κόμπλεξ του Έλληνα

Αύριο, 24 Μαρτίου, όπως κάθε χρόνο οι μαθητές σε όλη τη χώρα θα πάνε στο σχολείο όχι για να κάνουν μάθημα αλλά για κάνουν τη καθημερινή εορτή για τον εορτασμό της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου. 

Ευκαιρία να χάσουμε μάθημα; να μη μας εξετάσει ο καθηγητής; να φύγουμε νωρίς; να πάμε στα σπίτια μας; να πάμε για καφέ; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα και ιδέες θα στροβιλίζουν το μυαλό των μαθητών αλλά και των καθηγητών και ίσως σε καμία περίπτωση οι σκέψεις για την ημέρα και για τους ήρωες του 1821 που πολέμησαν γενναία για την απελεύθερωση της πατρίδας. Και από την άλλη στα ΜΜΕ θα υπάρχουν οι καθιερωμένες ηλίθιες έρευνες που θα δείχνουν την άγνοια και την αγραμματοσύνη των νεοελλήνων και θα δείχνουν τα παρατράγουδα των παρελάσεων και θα κοιτάζουν το δέντρο χάνοντας το δάσος και το αληθινό νόημα των ημερών. 

Στις 25 Μαρτίου εορτάζεται και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου που τιμάται η φανέρωση του μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Σωτήρως με την εμφάνιση και την αναγγελία της στην Παναγία και τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στη Ναζαρέτ. 

Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια η ημέρα αυτή σήμαινε εκκλησιασμό, σήμαινε οικογενειακή εορτή, σήμαινε χαρά καθώς και διάβασμα ιστοριών και παρακολούθηση ταινιών σχετικά με τον αγώνα των Ελλήνων κατά του κατακτητή. 

Άραγε υπάρχει αυτό σήμερα; θα αφήσω παράμερα το θρησκευτικό μέρος και θα πιαστώ μόνο από την Εθνική Εορτή. Θα γίνει φέτος η καθιερωμένη παράλαση η οποία θα αποτελέσει το χώρο για διαμαρτυρία, τυχόν επεισόδεια, βωμολοχία και χειρονομίες προς την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία λόγω της κρίσης και της δεινής κατάστασης. Θεμιτό; ναι, αλλά ασεβές. Ασεβές προς τους πραγματικούς αγωνιστές, προς τους ανθρώπους που έδωσαν τη ψυχή, τη ζωή και τη καρδιά τους για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι και να λεγόμαστε Έλληνες. Θλίβομαι που το λέω αλλά ίσως να μην το αξίζουμε όλοι μας να λεγόμαστε ποια Έλληνες. Και αυτό γιατί είμαστε εμείς οι ίδιοι που έχουμε απαξιώσει τα πάντα στο βωμό της προχειρότητας, της λαμογιάς, της ηλιθιότητας και των ξενόφερτων συνηθειών. 

Είναι σκληρό αλλά εμείς οι ίδιοι καταστρέψαμε την Ελλάδα, τη πατρίδα μας, τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας, την ιστορία μας και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια προς τον αφανισμό. Τη στιγμή που σε όλο το κόσμο στα σχολεία διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά, η ελληνική ιστορία και ο ελληνικός πολιτισμός εμείς στην Ελλάδα καίμε τα βιβλία, κλείνουμε την ΕΡΤ (καταστρέφοντας το εθνικό μας αρχείο), κόβουμε όλους τους δεσμούς με την ομογένεια σε όλα τα μέρη του πλανήτη και διακατεχόμαστε από ένα ανηλεές πνεύμα ξενομανίας, αισθήματος κατωτερότητας και πορνογραφίας των ΜΜΕ. 

Ότι και αν κάνουμε σαν λαός (ακόμα και αν φύγουμε από την οικονομική κρίση), αν ξεχάσουμε το ποιοι είμαστε, αν αφήσουμε τη μνήμη μας να χαθεί και αν δεν δώσουμε στις μελλοντικές γενιές το φως του πολιτισμού μας τότε είμαστε καταδικασμένοι. Αλλά δυστυχώς το κόμπλεξ μας δεν μας αφήνει. Ευτυχώς που υπάρχουν φωνές που κρατούν αναμένη τη φλόγα της παράδοσης, της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Αντί να τις πολεμάμε, ας τις ακούσουμε, ας τις σεβαστούμε και ας τις ενισχύσουμε. Αλλιώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας ...