Open Innovation: Past, Present and Future Aspects

Open innovation: Past, Present and Future Aspects

Greece: ground zero

For the past couple of days I have been reading the emetic and nauseous comments and reportages on the Greek and international press and the internet in relation to the situation in Greece, the development of the negotiations and the Eurogroup meeting in Riga. The situation has turned out to be so appalling and ridiculous and I am not sure it deserves any attention at all. 

However, I decided to devote some time to present some thoughts of mine and project the complete aberration and irrationality of this situation as a whole. 

1. Greece participated in the Euro project, which turns out to be maybe the biggest failure of the EU endeavor, with fabricated data. Greece should never have been accepted to enter the Eurozone.

2. Greece has been experiencing all these years, or even better, from its integration to the EU, a factitious development, with excessive spending, problematic taxation policies, while developing bureaucratic public institutions. Needless to say that syndicalism has been and still remains the greatest and most serious "gangrene"  of the so-called system. 

3. Five years ago Greece was forced to sign a memorandum with the IMF, the European Central Bank and other EU and International Organizations for a bail-out of billions of Euros that would help the country develop, come out of the crisis and also change the way its financial system was functioning.

4. Five years have passed since then and the situation has worsened instead of showing signs of progress. Extensive budgetary cuts, salary losses, raise of unemployment (especially within the youth generation), fleeing of a huge number of the Greek population abroad for a "better" life, selling of the national property, retreat on hot national topics, loss of competitiveness, no productivity, continuous debt repayment and invasion of diplomatic mechanisms in the internal and national matters of the country challenging the national pride and sovereignty.

5. A few months ago the Greeks decided to bring into power the left party Syriza, to form a new government, with the hope that things would change, get better and that this insanity would stop. Syriza has been faced with situation, which as we can see has been unable to manage, despite its pre-election fanfare, both due to internal and external constraints and following an attitude, experimentation and mindset that brought no good but rather harmed the whole process. Syriza had the perfect opportunity to bring change and "fresh" air in the negotiation agenda; unfortunately this opportunity has passed and gone. 

6. The current situation now is the following: empty treasuries and funds, continuous rising of unemployment, production being reduced on a daily basis, SMEs declare bankruptcy on a daily basis, complete isolation of the country withing the EU and the international sphere and a total destruction of the social welfare and the core social sphere of the country. Additionally, a rise of extremism and racism is constantly being observed, an unprecedented influx of immigrants looking for a better life (in a country which is already gone bankrupt), the division of the country into memorandum and non-memorandum followers along with a complete irrational multilingualism from the side of the government, which is not capable to handle properly any of the current topical themes in the political agenda

To that respect, I hereby raise the following points: 

1. A new memorandum and a new bail-out will raise the debt to almost 0.5 trillion Euros. Who will pay for that? From which pockets and from which people will this debt be repaid? For how many generations private fortunes and capital of Greeks will be confiscated? Which of these money will lead to true development?  What kind of below-the-table games will be played and what kind of provisions will be promised to the detriment of the country? 

2. The country is sick. When someone is sick you provide medicine to make things better and not worse. A new bail-out will be followed by a new memorandum adding more to the current excessive debt + inference to internal matters and policies from the outside world 

3. A new bail-out will lead to more hatred and detestation and the observation of comments and situations, such as the ones we have all been reading and experiencing all this time. 

4. Greece does not belong and never belonged to the "hard core" of the EU. We need to understand that by stop pretending to be someone we are not. And the rationale behind this realization is not only political but goes back to history and the institutional democratic regime of the country, along with the attitude, mindset and culture of the Greeks. I was not surprised when reading the comments on the yesterday's article by Minister Varoufakis (Project Syndicate); the most nasty comments came from Greek voices per se. The country has never experienced internal concord, peace and agreement. The Greeks do not know the word collaboration and mutual understanding, seeing things always with a short-term mindset and a "never mind" attitude. And the same mindset and attitude is unfortunately also being extensively adopted by the Greeks living abroad and the ones working in EU and International Institutions, also causing a lot of harm in this process. The Greeks were never settled together and everything has always been reflected into the individual and collective party preferences. This state of mind has been causing the total destruction of the county along and across internal and external borders. 

5. Notions such as family, property, home, motherland, history, language, religion, customs and traditions begin to disappear from the vocabulary and the modus operandi of the Greeks. Why? Because everything has been sacrificed on the altar of xenomania and pseudo development. A country with lost values, history and weak social structure and sphere will be sailing adrift in the ocean of globalization and will always become a pawn to national, international and global policy-makers 

6. A few days ago I was in Brussels for some interviewees and meetings. I decided that I will probably never go there again. The lifestyle I experienced, the new so-called EU attitude of the young and old minds of tomorrow, the discussions and the argumentation regarding the recovery of the Eurozone and Europe, along with the rancor towards Greece made me feel ashamed of being European. I am sure the fathers and the founders of the EU had never imagined the abjection their endeavor is currently experiencing.

I know one thing: this total madness needs to stop. And the only way to stop it is by exiting as smoothly as possible the Eurozone. And I declare this, as a a person who has been and still is in favor of Europe. This might look hard, tough, unimaginable and it also might look as a retreat and a setback. I do not think so. The country cannot sustain any more sacrifices and any more loans. No-one has the right to confiscate the future of the coming young generations and create situations that will certainly lead to a civil war at the end. Greece is an equal EU member state, it is not a protectorate. By continuing to negotiate and trying to make ends meet based on financial criteria and bail-outs, the situation will only worsen and the problem will only perpetuate. I strongly believe that getting out of the core Euro framework will allow for bringing inside successful systems of non-euro countries and implement policies which cannot be implemented now due the current policy and institutional constraints. People say that we are happy with the Euro. Look around you people: is this happiness, is this prosperity, is this national development, it this social cohesion? I repeat, this is a madness and an endless vicious circle. A nightmare, an inferno.

The EU and the Eurozone are two different things. The people of Greece need to understand that we are now paying for the choices of the politicians we elected and for the prosperity we thought we had. History has shown that as a nation we have not learnt from our mistakes and we still do not.  However, now there is no turning back: this madness needs to stop otherwise Greece will be totally erased from the world soon. The sooner we realize this ... the better ... 

  

Photo: China Daily

Peace and humanitarian education: driving education within the deep waters of global uncertainty

This is my presentation during the 2014 Global Education Conference. This presentation aims at emanating the role of peace and humanitarian education as a core element of the educational endeavor towards the development of the profile of a citizen of a global society. The world nowadays is experiencing multiple challenges, insecurity, uncertainty and problems which cater for immediate humanitarian action and at the same time put peace in danger. It is important to realize the fundamental role education needs to play towards the establishment of the right cognitive norms and cultural behaviors that can foster a global collaborative mindset in order to tackle these emerging threats and soothe the pain many people around the world are experiencing via multiple channels.

This sessions is of relevance for teachers, students, policy-makers and everyone interested into shaping the future of education and creating a relevant and not simply a theoretical framework to develop and create human global citizens who will be incentivized and sensitized towards global problems.

This session is fully aligned to the mission of the Global Education Conference since it offers "up to speed but down to earth" insights on how education needs to support awareness in relation to peace and humanitarian education and establishing the right mechanisms that will drive global competency towards solving contemporary and real-life global problems from citizens of the global community.

For more information please visit the official webpage of the 2014 Global Education Conference

Φιλότιμο

Ένα πολύ όμορφο video από το The Washington OXI Day Foundation για την λέξη φιλότιμο που είναι ένα ενδογενές χαρακτηριστικό του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε με όλες τις απόψεις και τις ερμηνείες που δίδονται μέσα στο video αυτό, όμως η προσπάθεια είναι πολύ τρυφερή και συγκινητική. 

Περισσότερες πληροφορίες για τον ΜΚΟ The Washington OXI Day Foundation στην ιστοσελίδα http://www.oxidayfoundation.org/

Κωλοτούμπα, άγνοια ή λογική;

Γράφω αυτές τις λίγες γραμμές μιας και τις τελευταίες ημέρες έχω γίνει αποδέκτης σχολίων που με θεωρούν ως φερέφωνο της κυβέρνησης και των επιλογών της. Προφανώς και δεν προτίθεμαι να δώσω απαντήσεις στις κατηγορίες αυτές. Όσοι με ξέρουν θα καταλάβουν ...

Λοιπόν, εχθές στο Eurogroup επήλθε συμφωνία για επέκταση της δανειακής σύμβασης με τη χώρα μας για τέσσερις μήνες μετά από μέρες πλήρους αστάθειας, αβεβαιότητας, αλληλοκατηγοριών και αλληλοσπαραγμού. Διαβάζω λοιπόν αναλύσεις, παρουσιάσεις και σχόλια που προφανώς δίνουν διαφορετικά στίγματα και ερμηνείες στην εν λόγω συμφωνία και αυτό δεν είναι κακό. Αυτό όμως που σίγουρα δεν βλέπω είναι ότι στη πλειοψηφία τους όλες αυτές οι απόψεις δεν χαρακτηρίζονται από λογική και φαίνεται να μην έχουν καμία επαφή με τη πραγματικότητα. 

Κωλοτούμπα; 

Προσωπικά πιστεύω ότι η κυβέρνηση δεν έκανε κωλοτούμπα αλλά σκέφτηκε λογικά. Έπραξε αυτό το οποίο θα έπρεπε να είχε πράξει από τη πρώτη στιγμή. Θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει όλον αυτόν τον ορυμαγδό και όλο αυτό το πανηγύρι όλες αυτές τις μέρες και να πρυτανεύσει μία φορά η λογική. Από την άλλη πιστεύω ότι όλα όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες ημέρες είχαν το θετικό ότι η κυβέρνηση δεν παραδόθηκε άνευ όρων αλλά προσπάθησε να αλλάξει το κλίμα. Βέβαια με όλα αυτά τα επικοινωνιακά τρικ μόνο ζημιά έκανε. Δεν έκανε κωλοτούμπα γιατί σκέφτηκε όχι σαν κυβέρνηση Σύριζα αλλά σαν κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και κράτησε τη δέσμευσή της για παραμονή στη ζώνη του ευρώ. 

Άγνοια;

Εδώ έχουμε τις εξής παραμέτρους: 

1. Άγνοια σε επίπεδο πολιτικό. Αυτό περιλαμβάνει τη κυβέρνηση και φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την όλη κατάσταση αλλά ταυτόχρονα και άγνοια σε επίπεδο των ευρωπαίων εταίρων που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η εν λόγω κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί 

2. Άγνοια των λαών της Ευρώπης που νομίζουν ότι μας δίνουν δανεικά, ότι οι Έλληνες είναι κλέφτες, τεμπέληδες, απατεώνες και όλη αυτή η ακατανόμαστη παραφιλολογία 

3. Άγνοια των Ελλήνων που νομίζουν ότι η παρούσα χθεσινή συμφωνία είναι το τέλος του μνημονίου αλλά κυρίως για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την όλη κατάσταση καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους 

Λογική;

Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν ότι η δανειακή σύμβαση είναι σαν το νοσοκομειακό φάρμακο. Δεν κόβεται από τη μια στιγμή στην άλλη και ακόμα και όταν σταματήσει η παρακολούθηση και ο τακτικός έλεγχος συνεχίζεται για τυχόν επιπλοκές μέχρι τη πλήρη αποθεραπεία. Ας καταλάβουμε όλοι μας ότι η Ελλάδα είναι άρρωστη και θα πρέπει να γιατρευτεί. Δυστυχώς η μέχρι τώρα θεραπεία αποδείχθηκε λάθος. Και αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Η διαφορά είναι όμως ότι αυτό δεν γίνεται ριζικά αλλά σταδιακά. 

Η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει να αποτελεί μία χώρα που χρωστά. Θα πρέπει όλη αυτή η βοήθεια, η οικονομική, να οδηγήσει στην ουσιαστική ανάπτυξη και στην ευημερία των ανθρώπων. Δεν γίνεται να ζούμε όλα μας τα χρόνια σε μία ψευδαίσθηση και με δανεικά. Άρα λοιπόν θα πρέπει σαν χώρα να δούμε και τα εντός αλλά και τα εκτός του οίκου μας. 

Για εμένα όμως το πιο σημαντικό είναι ο επαναπροσδιορισμός και η κατάκτηση της εκαττέρωθεν εμπιστοσύνης και αυτό θα γίνει με ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας, με ένα κοινό λεξιλόγιο. Η χώρα μας δυστυχώς έχει πληγεί πολύ από αυτό. Και αυτό θα πρέπει να σταματήσει... και σε αυτό θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μας όπου και αν βρισκόμαστε. Με τη δουλειά μας, με τις πράξεις μας, το ήθος, τις αξίες και τη συμπεριφορά μας. Η Ελλάδα θέλει κήρυκες και εντός αλλά και εκτός των συνόρων. Κήρυκες όχι του Σύριζα αλλά κήρυκες όλων των Ελλήνων. Θα πρέπει επιτέλους αυτή η χώρα να αποκτήσει ένα εθνικό brand name και το όνομά της να καθαριστεί από τη λάσπη και το βούρκο στον οποίο βρίσκεται. Αν το αξίζει ή όχι αυτό θα το κρίνει η ιστορία. 

Αν πραγματικά θέλουμε να γίνουμε ξανά ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, όχι στα χαρτιά αλλά στη πράξη, θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μας. Είναι πολύ εύκολο να λες, κάτω η Ευρώπη ή έξω από το ευρώ, αλλά όταν πραγματικά βλέπεις να συμβαίνει αυτό και να γίνεται πραγματικότητα τότε όλοι κάνουν πίσω και φεύγουν τρέχοντας με την ουρά στα σκέλια γιατί πραγματικά δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει.  Η θέση της Ελλάδας ανήκει στην Ευρώπη και είναι καιρός να χτίσουμε ξανά την εθνική μας αξιοπρέπεια πρώτα προς τον ίδιο μας τον εαυτό και μετά προς τους άλλους. Αν δεν σεβόμαστε εμείς την ίδια μας τη χώρα τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους να κάνουν το ίδιο για εμάς. Απλούστατη σχέση αιτίας-αιτιατού... 

Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης

Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης 2015

Τερματισμός της εμπορίας ανθρώπων και της καταναγκαστικής εργασίας

Για τα Ηνωμένα Έθνη, η επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης για όλους είναι στο επίκεντρο της παγκόσμιας αποστολής τους για την προώθηση της ανάπτυξης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η υιοθέτηση από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας της Διακήρυξης για την κοινωνική δικαιοσύνη για μια δίκαιη παγκοσμιοποίηση αποτελεί μόνο ένα πρόσφατο παράδειγμα της δέσμευσης του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών για την κοινωνική δικαιοσύνη. Η Διακήρυξη επικεντρώνεται στη διασφάλιση δίκαιων αποτελεσμάτων για όλους, μέσω της απασχόλησης, της κοινωνικής προστασίας, του κοινωνικού διαλόγου και των θεμελιωδών αρχών και δικαιωμάτων στην εργασία.

Η Γενική Συνέλευση ανακήρυξε την 20η Φεβρουαρίου ως τη Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης το 2007, καλώντας τα κράτη μέλη να αφιερώσουν την ημέρα αυτή για την προώθηση των εθνικών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με τους στόχους και τους σκοπούς της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη και της εικοστής τετάρτης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης. Η Τήρηση της Παγκόσμιας Ημέρας της Κοινωνικής Δικαιοσύνης θα πρέπει να στηρίξει τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας για την εξάλειψη της φτώχειας, την προώθηση της πλήρους απασχόλησης και της αξιοπρεπούς εργασίας, της ισότητας των φύλων και της πρόσβασης στην κοινωνική ευημερία και τη δικαιοσύνη για όλους.

Ανθρώπινη εκμετάλλευση και καταναγκαστική εργασία

Η καταναγκαστική εργασία μπορεί να λάβει διαφορετικές μορφές, συμπεριλαμβανομένων τα δεσμά του χρέους, του λαθρεμπορίου και άλλων μορφών σύγχρονης δουλείας. Τα θύματα που είναι τα πιο ευάλωτα - γυναίκες και κορίτσια που εξαναγκάζονται στην πορνεία, οι μετανάστες παγιδευμένοι στα δεσμά του χρέους, και τα κάτεργα ή η εκμετάλλευση των εργαζομένων που είναι φυλακισμένοι εκεί με σαφώς παράνομες τακτικές και που πληρώνονται ελάχιστα ή τίποτα.

Τον Ιούνιο του 2014, οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι στη Διεθνή Διάσκεψη Εργασίας αποφάσισαν να δώσουν νέα ώθηση στον παγκόσμιο αγώνα κατά της αναγκαστικής εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της εμπορίας ανθρώπων και των πρακτικών σύγχρονης δουλείας, για την εξάλειψη όλων των μορφών καταναγκαστικής εργασίας. 

Η κοινωνική δικαιοσύνη συχνά σχετίζεται με τη δράση για την ανάπτυξη μιας δίκαιης κοινωνίας, αντιμετωπίζοντας την αδικία και αναγνωρίζοντας τη διαφορετικότητα. Η κοινωνική δικαιοσύνη γενικά ταυτίζεται με την έννοια της ισότητας ή των ίσων ευκαιριών στην κοινωνία. Παρά το γεγονός ότι η ισότητα είναι αναμφισβήτητα μέρος της κοινωνικής δικαιοσύνης, η φράση «ίσες ευκαιρίες» και άλλες παρόμοιες φράσεις όπως «προσωπική ευθύνη» έχουν χρησιμοποιηθεί για να μειώσουν τη δυνατόητα υλοποίησης της κοινωνικής δικαιοσύνης, δικαιολογώντας τεράστιες ανισότητες στη σύγχρονη κοινωνία .

Ουσιαστικά, η κοινωνική δικαιοσύνη συμβαίνει όταν οι άνθρωποι μοιράζονται μια κοινή ανθρωπιά και ως εκ τούτου έχουν το δικαίωμα σε θεραπεία, την υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και τη δίκαιη κατανομή των κοινοτικών πόρων. Σε συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης, οι άνθρωποι δεν πρέπει να υφίστανται διακρίσεις ενάντια στην ευημερία τους, έλεγχο ή προκαταλήψεις με βάση τους το φύλο, τη θρησκεία, την ηλικία, τη φυλή, τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, την τοποθεσία, την κοινωνική τάξη, τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, ή άλλο παρόμοιο χαρακτηριστικό.

Η σημερινή παγκόσμια ημέρα ενθαρρύνει τους ανθρώπους να δουν πώς η κοινωνική δικαιοσύνη επηρεάζει την εξάλειψη της φτώχειας, επικεντρώνεται στο στόχο της επίτευξης πλήρους απασχόλησης και υποστηρίζει την κοινωνική ένταξη. Η κοινωνική δικαιοσύνη ενισχύει έμμεσα την κοινωνική ενότητα, τη σταθερότητα και την αρμονία. Αυτή η μέρα επαναλαμβάνει ότι ο πολιτισμός πρέπει να υποστηρίζεται από την κοινωνική δικαιοσύνη, μια υψηλή άποψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες για το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλεια. 

Αναγνωρίζοντας το ρόλο που έχει η κοινωνική δικαιοσύνη, η Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης γιορτάζεται ετησίως και έχει ως σκοπό να παρακινήσει και να ενθαρρύνει τους νέους να έχουν μια ιδέα για το πώς η κοινωνική δικαιοσύνη επηρεάζει την άσκηση της καταστολής της φτώχειας, της απασχόλησης, της ισότητας των φύλων και της δικαιοσύνης. Η Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης είναι μια ευκαιρία για όλα τα έθνη να αναλάβουν δράσεις  για να δώσουν νόημα στις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, άξιο της τιμής και του σεβασμού.

Πολιτικός πολιτισμός: Τι είναι αυτό ... κινέζικα;

Και ο χαμός συνεχίζεται εντός και εκτός συνόρων...

Μία κατάσταση που δυστυχώς δεν έχει σημαία της τη λογική αλλά την απολύτη παραφιλολογία, τη θεωρητικούρα και τις κάθε είδους αναλύσεις από ανθρώπους τυχάρπαστους που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τον πραγματικό διπλωματικό πόλεμο που διεξάγεται και απλά ζουν στο δικό τους κόσμο. 

Ο Γιάννης Βαρουφάκης έγραψε στους New York Times "No time for games in Europe". Γιάννη μου συγγνώμη αλλά για αυτό φταις και εσύ με όλη αυτή την αλλαζονική συμπεριφορά και την αοριστία και τις θεωρητικές αναλύσεις όλων των προηγούμενων ημερών. 

Αυτό το απαράδεκτο και απάνθρωπο πόκερ που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες πρέπει να σταματήσει γιατί μόνο κακό κάνει. Από τη μία έχουμε την ελληνική κυβέρνηση η οποία πρέπει επιτέλους να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και θα πρέπει επιτέλους να σκεφτεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και να μιλήσει με λόγο που διέπεται από επαγγελματισμό, σοβαρότητα και διάθεση συνεργασίας και από την άλλη έχουμε τους ευρωπαίους εταίρους που αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι αυτό το πανηγύρι θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει. 

Ίσως δεν είναι της παρούσης αλλά ένα στοιχείο το οποίο μου κάνει πάρα πολύ άσχημη εντύπωση είναι η πλήρης ανυπαρξία πολιτικού πολιτισμού όχι μόνο από την πολιτική ηγεσία της χώρας αλλά και από τους Έλληνες πολίτες, δείχνοντας όχι μόνο το ρηχό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα στη πραγματικότητα αλλά και ότι όλη αυτή η κρίση δυστυχώς δεν μας έμαθε απολύτως τίποτα. Αρκεί ένα σύντομο πέρασμα στις αναρτήσεις, στα σχόλια και τις δημοσιεύσεις που γίνονται, καθώς και στις φανφαρικές κορώνες πολλών πολιτικών που ακόμα ζουν στο κατάλειπο του business as usual και δεν έχουν τη παραμικρή ιδέα της ωμής πραγματικότητας. Όλα αυτά δείχνουν ένα λαό ο οποίος συνεχίζει να ζει εκτός πραγματικότητας, ένα λαό που σκέφτεται μόνο το εγώ και τα του οίκου του. Για πόσο ακόμα άραγε; 

Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους. Ο κόσμος με το δίκιο του έχει θυμό, έχει οργή και πολύ απλά έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στο πολιτικό σύστημα και εντός αλλά κα εκτός ελληνικών συνόρων. Όμως θα το επαναλάβω ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα και θα πρέπει να σκεφτούμε με γνώμονα μόνο το εθνικό συμφέρον και να αλλάξουμε τακτική. Οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι τόσο εύθραυστοι και τόσο αόριστοι που όλα πραγματικά κρέμονται σε μία κλωστή. 

Η ελληνική κυβέρνηση κατάλαβε επιτέλους το αυτονόητο ... την ανάγκη διαπραγμάτευσης με ισότιμους αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικούς και μετρήσιμους όρους. Από την άλλη μεριά οι εταίροι καταλαβαίνουν ότι οποιοδήποτε άλλο σενάριο θα είναι καταστροφικό για όλη την Ευρώπη και ότι η ευθύνη επίλυσης είναι συλλογική και όχι μονομερής. Ο ελληνικός λαός θα πρέπει να ξυπνήσει και να δει επιτέλους τα πράγματα από μία νέα οπτική γωνία και να σταματήσει την καταστροφολογία. 

Οι Έλληνες εξέλεξαν μία κυβέρνηση και την εμπιστεύθηκαν να φέρει εις πέρας ένα έργο. Ας της δώσουμε λοιπόν χρόνο και χώρο και ας σταματήσει για μία φορά όλη αυτή η μικροπολιτική και όλος αυτός ο ορυμαγδός ηλιθιότητας ο οποίος καταντάει εμετικός. Στη παρούσα φάση θα πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι μακριά από κομματικές προτιμήσεις και ιδιολογίες. Ας δείξουμε επιτέλους για μία φορά ότι η χώρα αυτή έχει ένα πραγματικά σοβαρό πολιτικό πολιτισμό και λόγο ... 

Το χρέος, η περηφάνεια, η αλλαγή και η ηγεμονία ...

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός οργασμού ειδήσεων, ανακοινώσεων, απειλών και θεωρητικών αναλύσεων, που συχνά δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα, σχετικά με τις αποφάσεις που θα λάβει το Eurogroup όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα, τη συνέχιση της οικονομικής στήριξης, την τρόικα, τους δανειστές και την εθνική περιφάνεια. 

Πορείες, διαδηλώσεις, διθυραμβικά λόγια, πομπώδεις και με στόμφο ομιλίες, εκατέρρωθεν πισωμαχαιρώματα, όλα σε μία ατζέντα που θυμίζει ένα πεδίο μάχης παρά ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης. Αποκορύφωμα, η πριν από λίγο άκαρπη ολοκλήρωση ενός ακόμα Eurogroup το οποίο έδωσε χρονικό περιθώριο στην ελληνική κυβέρνηση μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή να ζητήσει παράταση του προγράμματος και τήρηση των δεσμεύσεων. 

Τα βέλη στη φαρέτρα του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάννη Βαρουφάκη, δυστυχώς τελείωσαν. Και τελείωσαν γιατί τα χρησιμοποίησαν πολύ νωρίς, με λάθος τρόπο, βασιζόμενοι στο θετικό για το Σύριζα εκλογικό αποτέλεσμα και στην εντολή που το έδωσε ο ελληνικός λαός ο οποίος ζητά αλλαγή. Το πρόβλημα των κινήσεων των τελευταίων κυρίως ημερών, πέραν του ότι δεν διέπονται από κανένα ίχνος παγκόσμιας αμφιδεξιότητας, είναι ότι είναι τελείως σπασμωδικές και χωρίς καμία ιδέα για τις συνέπειες που θα έχουν όλα αυτά για τη χώρα σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο. Η κυβέρνηση είχε την τέλεια ευκαιρία να κάνει την πραγματική αλλαγή ... μία ευκαιρία που δυστυχώς την έχασε μέσα από τα ίδια της τα χέρια ... 

Το ταξίδι της κυβέρνησης στηρίχθηκε στη δημιουργία εντυπώσεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Το unique value proposition το οποίο είχε στη φαρέτρα του ο κ. Τσίπρας απλά χάθηκε εν μία νυκτί και αυτό γιατί πίστευε ότι η εντολή του λαού για αλλαγή θα ήταν από μόνη ένα στοιχείο αρκετό για να διαπραγματευτεί με τους δανειστές. Φεύ! Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται, πόσο μάλιστα όταν χρωστάς  ... άσχετα αν φταις ή όχι ... 

Ακούγεται συνέχεια και χρησιμοποιείται η λέξη περηφάνεια, μία λέξη η οποία έφθασε στο σημείο να γίνει καταχρηστική. Περηφάνεια για ποιους; περηφάνεια σε ποιους; με το να σέρνεται ο χώρα σε μία πλήρη αβεβαιότητα, να είναι πρώτο θέμα στις ειδήσεις σε όλο το κόσμο, οι Έλληνες να είναι δακτυλοδεικτούμενοι, να υπάρχει όλη αυτή η παραφιλολογία και η λασπολογία ... είναι αυτή η περηφάνεια που θέλουμε; πρέπει να το καταλάβουμε ότι η λέξη ΟΧΙ είναι λέξη πολύ βαριά έως και ασήκωτη και όποιος τη πει θα πρέπει πραγματικά να έχει πλήρη επίγνωση των επιπτώσεων και να είναι έτοιμος να σηκώσει στους ώμους του το Ολύμπιο βάρος της.  

Βέβαια λάθη δεν κάνει μόνο η ελληνική πλευρά, αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας ή στη συγκεκριμένη περίπτωση οι δανειστές μας. Η ηγεμονική στάση της Γερμανίας η οποία φυσικά παρασύρει και το σύνολο των ευρωπαίων εταίρων δεν μπορεί να καταλάβει ότι το business as usual έχει πια τελειώσει. Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει μόνο με την ελληνική κυβέρνηση αλλά με το γεγονός ότι το πρόβλημα έχει αλλάξει φύση. Δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για αλλαγή (change) αλλά για μετασχηματισμό (transformation) και ότι το παρόν μοντέλο απλά δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί. 

Το έχω ξαναγράψει και στο παρελθόν ότι η λύση θα έρθει μόνο μέσα στην Ευρώπη και ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει και στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη. Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα πρέπει να πάψουν να σκέφτονται με όρους κομματικής πειθαρχίας, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ας αποτελέσει πραγματικά αυτή μία κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, όσο και αν αυτό έχει κομματικό κόστος. Ας αλλάξει χαρακτήρα και να αφήσει στην άκρη και τα επικοινωνιακά τρικ και τις θεωρητικούρες και ας δει το πρόβλημα κατάματα. Λύση εκτός Ευρώπης δεν μπορεί να υπάρξει και ούτε θα υπάρξει ποτέ. Θα είναι μόνο μία εθνική αυτοκτονία ... 

Από την άλλη μεριά η Γερμανία και οι ευρωπαίοι εταίροι μας ας αναλογιστούν ότι όλη αυτή η αδιαλαξία δεν οδηγεί απλά πουθενά, ότι το υπάρχον μοντέλο δεν λειτουργεί άλλο σε μία Ευρώπη με μηδενικό σχεδόν δείκτη ανάπτυξης, με την ανεργία στους νέους όχι απλά να αυξάνεται αλλά να καλπάζει και με μία Μέση Ανατολή έτοιμη να κάνει απόβαση μεταναστών και να οδηγήσει την Ευρώπη στην ισλαμοποίηση. 

Στις διαπραγματεύσεις, όπως και σε κάθε μάχη, υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Όλα τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ήταν χαμένη και έφθασε στον πάτο. Παρακάτω δεν έχει. Το επόμενο στάδιο θα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη το οποίο θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την ελληνική και παγκόσμια οικονομία και ανταγωνιστικότητα της χώρας. Το εννιαίο νόμισμα δεν φταίει σε τίποτα. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης με τις πολιτικές τους είναι αυτές που από τα ουράνια το οδήγησαν στα τάρταρα. Είναι το πλαίσιο και η σαθρή διακυβέρνηση της ευρωζώνης που έφερε αυτή τη κατάσταση  

Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Χρειάζεται μετασχηματισμός και αναθεώρηση. Χρειάζεται συντονισμένο σχέδιο δράσης, πολιτική θέληση και να βάλουν όλα τα μέρη νερό στο κρασί τους. Οι λαοί της Ευρώπης θέλουν σταθερότητα, αλληλεγγύη και αλλαγή πλεύσης. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να σκεφτεί με γνώμονα το εθνικό καλό, να δείξει καλή θέληση για συνεργασία και ταυτόχρονια να μεταφέρει το μήνυμα ότι απαιτείται αλλαγή αρχικά και μετασχητισμός του όλου συστήματος σε μακροπρόθεσμο επίπεδο. Αν πάλι όχι, τότε θα είναι απλά μία φούσκα η οποία θα σκάσει πάρα πολύ γρήγορα ... Οι εταίροι μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι η παρούσα διαδικασία οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα και θα πρέπει να δώσουν χρόνο και στήριξη στην Ελλάδα να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις και να μπεί σε μία τροχιά όχι δανεισμού αλλά πραγματικής ανάπτυξης για την ίδια, για την Ευρώπη και για όλο το κόσμο.

Links φωτογραφιών

www.innosight.com

www.intellizant.com

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου

Από τις ειδήσεις και τη δημόσια συζήτηση στη μουσική και την ψυχαγωγία, το ραδιόφωνο συνεχίζει να πληροφορεί, να καθηλώνει και να εμπνέει με έναν τρόπο που κανένα άλλο μέσο δεν μπορεί.

Το ραδιόφωνο αποτελεί εκεί το μέσο μαζικής ενημέρωσης που έχει τη μεγαλύτερη απήχηση στο ευρύτερο κοινό στον κόσμο. Έχει επίσης αναγνωριστεί ως ένα ισχυρό εργαλείο επικοινωνίας με χαμηλό μέσο κόστος. Το ραδιόφωνο είναι ειδικά κατάλληλο για να φτάνει σε απομακρυσμένες κοινότητες και στα ευάλωτα άτομα: αναλφάβητοι, άτομα με ειδικές ανάγκες, τις γυναίκες, τη νεολαία και τους φτωχούς, ενώ προσφέρει μια πλατφόρμα παρέμβασης στη δημόσια συζήτηση, ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων. Επιπλέον, το ραδιόφωνο έχει έναν ισχυρό και ειδικό ρόλο στην επικοινωνία έκτακτης ανάγκης και αρωγής σε περιπτώσεις καταστροφών.

Αλλά το ραδιόφωνο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα φόρουμ για την ενημέρωση και την ψυχαγωγία. Φτάνει σε περισσότερους ανθρώπους σε περισσότερα μέρη από οποιοδήποτε άλλο μέσο. Αποτελεί μια γέφυρα επικοινωνίας για απομακρυσμένες κοινότητες, και συμβάλλει στην ανάπτυξη των περιφερειών και των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, που πολλές φορές δεν έχουν καμία άλλη σύνδεση με τον έξω κόσμο. Ίσως καμία άλλη πλατφόρμα δεν μπορεί να έχει σε πραγματικό χρόνο τέτοια πρόσβαση και τέτοιο αντίκτυπο μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των πολιτισμών. Ωστόσο, είπε ότι μέχρι και ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στο ραδιόφωνο σήμερα.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου διακηρύχθηκε για πρώτη φορά από την Γενική Διάσκεψη της UNESCO το 2011, μετά από πρόταση της Ισπανίας, με στόχο την αύξηση και μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού και των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τη σημασία του ραδιοφώνου. Σκοπός της παγκόσμιας αυτής ημέρας είναι η ενθάρρυνση των φορέων λήψης αποφάσεων για τη δημιουργία και την παροχή πρόσβασης σε πληροφορίες μέσω του ραδιοφώνου καθώς και η ενίσχυση της δικτύωσης και της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των ραδιοτηλεοπτικών φορέων.

Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου τηρήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 2012, μια ημερομηνία που επελέγη για να σηματοδοτήσει την ημέρα που το Ραδιόφωνο των Ηνωμένων Εθνών ιδρύθηκε το 1946. Το 2012, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε να υποστηρίξει την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου ως Διεθνή Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαιώνοντας τη θέση της ως μια μεγάλη παγκόσμια γιορτή για τα επόμενα χρόνια.

Η Ημέρα οργανώνεται από την UNESCO και υποστηρίζεται από τη Διεθνή Επιτροπή για την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου , που δημιουργήθηκε από την Ισπανική Ακαδημία Ραδιοφώνου και αποτελείται από ένα σύνολο δεκαπέντε μεγάλων περιφερειακών και εθνικών οργανισμών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Η Επιτροπή συμβάλλει στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της Παγκόσμιας Ημέρας Ραδιοφώνου, και συνεδριάζει κάθε χρόνο για να συζητήσει τις προετοιμασίες για την ημέρα αυτή. 

Μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Ban Ki-moon

Αναζητώντας βιώσιμη λύση

Ακριβώς πριν από δύο εβδομάδες η Ελλάδα ανέδειξε, στις ίσως πιο σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολίτευσης, το Σύριζα ως την κυριάρχη πολιτική δύναμη και εναπόθεσε όλες τις ελπίδες των Ελλήνων στη κυβέρνηση με καπετάνιο τον Αλέξη Τσίπρα. Σύνθημα: σταματήστε τη κρίση, σταματήστε το μνημόνιο, φέρτε ξανά τη περηφάνεια και την ελπίδα στους Έλληνες. 

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολα μιας και η νέα κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει αρκετά και πολυσύνθετα προβλήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Αυτό χρειάζεται χρόνο, χώρο, υπομονή, στρατηγικό σχεδιασμό και λύσεις. Χρόνο για την ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δηλώσεις και δεσμεύσεις, χώρο και υπομονή από τους δανειστές και τους ευρωπαίους εταίρους, στρατηγικό σχεδιασμό και χειροπιαστές προτάσεις και όχι άλλους πειραματισμούς. 

Αν δούμε τη πορεία της όλης κατάστασης αυτές τις δύο εβδομάδες μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα φιγουράρει ως πρώτο θέμα σε όλα τα δελτία ειδήσεων και στον τύπο σε όλη την υφήλιο. Αυτό μας δείχνει από τη μία την καίρια σημασία που έχει η έκβαση των συζητήσεων για το μέλλον της Ελλάδας και της ευρωζώνης και από την άλλη την ανάγκη αλλαγής πλεύσης και υιοθέτησης νέων μέτρων και προσεγγίσεων αντιμετώπισης της κατάστασης. Ένα από τα τρωτά σημεία της μέχρι τώρα διαχείρισης της κατάστασης είναι ο επικοινωνιακός παράγοντας. Νομίζω ότι το λάθος του υπουργού οικονομικών και του πρωθυπουργού αποτέλεσε ο ριζοσπαστικός τόνος με τον οποίο προσπάθησαν να δώσουν στους ευρωπαίους εταίρους και τα μέρη του μηχανισμού στήριξης να καταλάβουν ότι από τη μία φυσικά το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και από την άλλη να θέσουν επί τάπητος ένα διαφορετικό πρίσμα διαχείρισης της κατάστασης με όρους όχι μόνο οικονομικούς αλλά κυρίως πολιτικούς και κοινωνικούς. Μην ξεχνάμε ότι το μνημόνιο, η τρόικα και ο μηχανισμός στήριξης είναι σαν το νοσοκομειακό φάρμακο. Δεν κόβονται αμέσως αλλά θα πρέπει να υπάρξει μία σταδιακή διαδικασία αναθεώρησης, αξιολόγησης και επαναδιαπραγμάτευσης. Πιστεύω ότι όσο και αν έκανε αυτό τους Έλληνες να αισθάνονται υπερήφανοι δεν βοήθησε στη πράξη, αλλά έριξε περισσότερο λάδι σε μία φωτιά που καίει και έχει ήδη εξελιχθεί σε πυρκαγιά! 

Συμπληρωματικά, με ενοχλεί το γεγονός ότι όλες οι συζητήσεις επικεντρώνονται στο ευρώ ή σε ένα πιθανό Grexit δίχως κανείς να ασχολείται με την πραγματική ανάπτυξη στην οικονομία, την κοινωνική ευημερία, την ανεργία, τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα και γενικότερα στο σχεδιασμό μίας στρατηγικής για μία Ελλάδα που να βασίζεται σε επενδύσεις για την ανάπτυξη και όχι σε δανειακές συμφωνίες και εξαρτήσεις. 

Αν μιλήσουμε με ένα λίγο φιλοσοφικό τόνο θα μου επιτρέψετε να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:

α) Η υπάρχουσα κατάσταση είναι απλώς αρρωστημένη και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δοθεί μία πολιτική και κοινωνική λύση γιατί μέχρι στιγμής αυτό το οποίο επικρατεί είναι ένας αέναος αντι-ανθρωπισμός που δεν έχει αντίκτυπο μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη 

β) Η ίδια η Ευρώπη θάβεται μέρα με τη μέρα στην ανεργία, στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας και στους πολύ μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι το εν λόγω μόρφωμα με τους υπάρχοντες μηχανισμούς και την υπάρχουσα διακυβέρνηση μόνο κακό μπορεί να συνεχίσει να κάνει. Πρέπει επιτέλους η Ευρώπη να αποφασίσει τι θέλει να είναι, τι πορεία να ακολουθήσει και να προχωρήσει σε μία καθαρά και ουσιαστικά πολιτική και όχι ψευδεπίγραφη Ένωση 

γ) Ένα επίσης πολύ θεμελιώδες ερώτημα είναι κατά πόσο το ευρώ και η ευρωζώνη αξίζουν τόσο στο βαθμό που οι λαοί της Ευρώπης να στενάζουν και να υποφέρουν υπό το βάρος και την απειλή της προστασίας τους. Είναι πραγματικά τόσο σημαντικό το ευρώ σε τελική ανάλυση για την ευημερία και την κοινωνική συνοχή της Ελλάδος; Προσωπικά πιστεύω ότι αν μιλήσετε με τους απλούς πολίτες ίσως και να σας πουν ότι δεν τους νοιάζει αν θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη, αλλά τους νοιάζει να σταματήσει αυτός ο διασυρμός και αυτή η κοινωνική κατάρρευση 

δ) ¨Ενα κοινό νόμισμα σημαίνει κοινές οικονομίες, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανταγωνιστικότητα κλπ. Πάνω από όλα όμως σημαίνει σωστή διακυβέρνηση με βασικές και στέρεες πολιτικές. Ο υπάρχον μηχανισμός είναι σίγουρα σαθρός και ξεπερασμένος και οδεύει απλά προς τον Καιάδα 

ε) Είναι ικανός ο Αλέξης Τσίπρας να φέρει την αλλαγή μέσα στην Ευρώπη και να σπάσει πολιτικά καταστημμένα αποτελώντας τον αέρα της πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης; πόσο μπορεί να αντέξει ακόμα και εις βάρος της ίδιας του της κυβερνητικής συνοχής να διαπραγματευτεί και να πιέσει; 

στ) Αυτό επίσης που θα πρέπει να αποφύγει η παρούσα κυβέρνηση είναι διαγράψει όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, τις μεταρρυθμίσεις, τις εξυγιάνσεις κλπ και να ξαναρχίσει από το μηδέν. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο να μπεί σε ένα νέο κύκλο πειραματισμών 

ζ) Αυτό επίσης που θα πρέπει να αποφύγει η κυβέρνηση πέρα από τους ωμούς εκβιασμούς είναι η απομόνωση. Η λύση πρέπει να δοθεί εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας και να γίνει μία ουσιαστική διαπραγμάτευση. Ενα πιθανό Grexit θα αποτελέσει την αρχή της καταστροφής και της διάλυσης της Ευρωζώνης και τη σταδιακή κατάρρευση ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Δεν είναι τίποτα χειρότερο από το χάνεται η αξιοπιστία, η νομιμότητα και το κύρος. Άρα μήπως το Grexit είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που θα πρέπει να μας απασχολούν; 

η) Ένα ερώτημα που επίσης δεν έχεια ακόμα απαντηθεί είναι τελικά κατά τόσο η Ελλάδα είναι σημαντική για την ίδια την Ευρώπη; Μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Μιλώντας με όρους κοινωνικούς, γεωπολιτικούς, πολιτισμικούς κλπ. μπορεί να Ελλάδα να έχει ένα unique value proposition μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; 

Το έχω ξαναγράψει και στο παρελθόν ότι η διγλωσσία θα πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν Ευρωπαίοι όταν και όποτε μας συμφέρει. Και αυτό ισχύει για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να ξαναπεράσουν στο προσκήνιο και να πάψει ο δεινοσαυρισμός και η ξεπερασμένη οικονομίστικη λογική των υπολογισμών. Όλη αυτή η κατάσταση συμπαρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη προς την κατάρρευση. Γι αυτό και όπως έγραψα παραπάνω η λύση θα πρέπει να δωθεί μέσα στην Ευρώπη και μόνο. 

Στο δια ταυτά αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να δοθεί μία βιώσιμη λύση το συντομότερο δυνατόν. Όσο η συμφωνία για αλλαγή στο τρόπο διαχείρισης της κατάστασης αργεί τόσο τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο να σέρνεται μέσα στην αβεβαιότητα και στη δίνη των αγορών και των πειραματισμών. Αυτό πιστεύω ότι θα γίνει αρχικά με εκατέρωθεν υποχωρήσεις, με επαναδιαπραγμάτευση και επαναξιολόγηση του προγράμματος και της όλης κατάστασης και κυρίως με όρους πολιτικούς και κοινωνικούς και όχι μόνο οικονομικούς. Το υπάρχον σύστημα πολύ απλά δεν λειτουργεί και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν όλοι τόσο καλύτερα. Αλλιώς όλη η Ευρώπη και όχι μόνο η Ελλάδα θα οδηγηθούν με γεωμετρική πρόοδο στο θάνατο ... 

Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη

Source: www.citizenorange.com

Στις 4 Δεκεμβρίου 2000, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, λαμβάνοντας υπόψη το μεγάλο και αυξανόμενο αριθμό των μεταναστών στον κόσμο, διακήρυξε τη 18η του Δεκέμβρη ως τη Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη. Στις 18 Δεκεμβρίου 1990, η Γενική Συνέλευση υιοθέτησε τη Διεθνή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των Μεταναστών Εργαζομένων και των Μελών των Οικογενειών τους.

Τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών και οι διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις καλούνται να παρατηρήσουν τη Παγκόσμια Ημέρα για τους Μετανάστες, μέσω της διάδοσης των πληροφοριών σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες των μεταναστών, καθώς και μέσω της ανταλλαγής εμπειριών και το σχεδιασμό των δράσεων για την εξασφάλιση της προστασίας τους.

Στο Διαλόγου Υψηλού Επιπέδου για τη Διεθνή Μετανάστευση και την Ανάπτυξη τον Οκτώβριο του 2013, τα κράτη μέλη ενέκριναν ομόφωνα τη δήλωση με την οποία αναγνωρίζουν τη σημαντική συμβολή της μετανάστευσης στην ανάπτυξη και τη βελτίωση της συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της παράνομης μετανάστευσης και των δράσεων για να διευκολυνθεί η ασφαλής, ομαλή και νόμιμη μετανάστευση. Η δήλωση υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και την προώθηση των διεθνών κανόνων εργασίας. Η δήλωση καταδικάζει έντονα τις εκδηλώσεις ρατσισμού και μισαλλοδοξίας και τονίζει την ανάγκη να βελτιωθεί η δημόσια αντίληψη των μεταναστών και της μετανάστευσης.

Στην έκθεσή του προς τη Γενική Συνέλευση τον Οκτώβριο του 2013, ο Γενικός Γραμματέας παρουσίασε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα οκτώ σημείων για να "κάνουν το έργο της μετανάστευσης" για όλους: τους μετανάστες, τόσο στις κοινωνίες προέλευσης όσο και στις κοινωνίες προορισμού. "Η μετανάστευση είναι μια έκφραση της ανθρώπινης φιλοδοξίας για την αξιοπρέπεια, την ασφάλεια και για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι μέρος του κοινωνικού ιστού, μέρος της ανθρώπινης οικογένειας" όπως αναφέρει στις παρατηρήσεις του Γενικός Γραμματέας.

Source: www.un.org

Μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Ban Ki-moon

Την Παγκόσμια Ημέρα για τους Μετανάστες, καλούμε για την εκπλήρωση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των 232 εκατ μεταναστών παγκοσμίως.

Πάρα πολλοί μετανάστες ζουν και εργάζονται σε επισφαλείς και άδικες συνθήκες. Πολλοί διακινδυνεύουν τη ζωή τους στη θάλασσα, προσπαθώντας να αναζητήσουν καταφύγιο. Αυτοί και τα παιδιά τους είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην εκμετάλλευση και την κακοποίηση. Πολλοί στερούνται της ελευθερίας τους, αντί να λάβουν συμπάθεια και απαραίτητη προστασία. Οι συνεχιζόμενες διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών δημιουργούν μεγάλες ανισότητες, απειλούν τον κοινωνικό ιστό και, πολύ συχνά, οδηγούν σε βίαιες και αιματηρές επιθέσεις.

Η ατζέντα για την ανάπτυξη μετά το 2015 προσφέρει μια ευκαιρία για να εξασφαλιστεί ότι οι ανάγκες των φτωχότερων και πιο περιθωριοποιημένων γίνονται προτεραιότητα. Για να επιτύχουμε τους βασικούς στόχος του νέου πλαισίου του "δεν αφήνούμε κανέναν πίσω", πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στην επισφαλή κατάσταση των μεταναστών παγκοσμίως.

Καλώ όλα τα κράτη να επικυρώσουν και να εφαρμόσουν όλες τις βασικές διεθνείς πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης και της Διεθνούς Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των Εργαζομένων Μεταναστών και των Μελών των Οικογενειών τους, καθώς και των σχετικών πράξεων του διεθνούς εργατικού δικαίου. Καλώ επίση τα μέλη να υιοθετήσουν ολοκληρωμένες και βασιζόμενες στα ανθρώπινα δικαιώματα μεταναστευτικές πολιτικές που προωθούν τα νόμια κανάλια μετανάστευσης. 

Τα ακριβή στοιχεία αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την ενσωμάτωση των μεταναστών στις αναπτυξιακές στρατηγικές έτσι ώστε και να μπορέσουν να προσφέρουν τις ικανότητές τους και τις εμπειρίες τους για την πρόοδο των κοινωνιών τους. Οι μεταναστευτικές πολιτικές πρέπει να βασίζονται σε στοιχεία, παρά να έχουν τις ρίζες τους στην ξενοφοβία στις παρανοήσεις. 

Την Παγκόσμια Ημέρα για τους Μετανάστες, ας επιβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας να διαμορφώσουμε ποικίλες και ανοιχτές κοινωνίες που να παρέχουν ευκαιρίες και ζωές με αξιοπρέπεια για όλους τους μετανάστες.

Source: http://www.businessnews.sg/international-migrants-day/

Κοινή δήλωση του Γενικού Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας Guy Ryder και του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Zeid Ra’ad Al Hussein (περίληψη)

Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι πολλοί μετανάστες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την εκμετάλλευση, τις διακρίσεις και τη βία σε όλη τη διαδικασία της μετανάστευσης. Από τις καταχρηστικές πρακτικές πρόσληψης μιας και επιδιώκουν να πάνε στο εξωτερικό σε αναζήτηση της αξιοπρεπούς εργασίας, στη βία και τη κράτηση στα σύνορα, στην εκμετάλλευση, στην άνιση μεταχείριση στο χώρο εργασίας, στην ξενοφοβική βία, στην άρνηση της πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες στις χώρες προορισμού.

"Ένα ισχυρό μέσο για τη μείωση των ανισοτήτων, ιδιαίτερα όσον αφορά τους μετανάστες, είναι μέσα από την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τα οποία αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των δικαιότερων μεταναστευτικών πολιτικών.

Ένας από τους λόγους που αυτή η κατάσταση συνεχίζεται, είναι ότι η εργατική νομοθεσία συχνά δεν εφαρμόζεται σε πολλούς τομείς που απασχολούν συνήθως τους διακινούμενους εργαζομένους, όπως η γεωργία, οι κατασκευές, ή η οικιακή εργασία. Η άρνηση στο να δώσουμε στους μετανάστες και τις οικογένειές τους την πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην υγειονομική περίθαλψη και στην κατάλληλη στέγαση είναι τόσο αστήριχτη ηθικά όσο και πρακτικά κοντόφθαλμη. Η ισότητα και η μη διακριτική μεταχείριση αποτελούν σημαντικό μοχλό της αειφόρου ανάπτυξης. Η επίμονη και η δομική διάκριση δημιουργούν μεγάλες ανισότητες που απειλούν τον κοινωνικό ιστό. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να αναπτύξει τις πραγματικές δυνατότητές της, όταν νομικά, κοινωνικά ή πολιτικά εμπόδια εμποδίζουν ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού, όπως οι μετανάστες, από τη συμβολή τους στο κοινό καλό.

Βάσει της μετά το 2015 Ατζέντας των Ηνωμένων Εθνών η ανάπτυξη θα είναι μία βασική ευκαιρία για να επιτευχθεί μια πιο δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη. Για να είναι πραγματικά βιώσιμη, η ανάπτυξη πρέπει να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο χωρίς αποκλεισμούς. 

11 Δεκεμβρίου 2014: Παγκόσμια Ημέρα Βουνού

Η Παγκόσμια Ημέρα Βουνού έχει τις ρίζες της στο 1992, με την έκδοση του Κεφαλαίου 13 της Agenda 21 "Διαχείριση των Ευαίσθητων Οικοσυστημάτων: Βιώσιμη Ανάπτυξη Βουνών" στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη και βάζει ένα ορόσημο στην ιστορία της ανάπτυξης του βουνού. 

Η ολοένα και μεγαλύτερη προσοχή στη σημασία των βουνών οδήγησε τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να κηρύξει το 2002 ως το Διεθνές Έτος των Βουνών του ΟΗΕ. Με την ευκαιρία αυτή, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει ορίσει της 11η Δεκεμβρίου, από το 2003 και μετά, ως τη "Παγκόσμια Ημέρα Βουνού". 

Η Διεθνής Ημέρα Βουνού αποτελεί μία ευκαιρία για τη δημιουργία της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη σημασία των βουνών για τη ζωή, για να υπογραμμίσει τις ευκαιρίες και τους περιορισμούς στην ανάπτυξη ορεινών και την οικοδόμηση εταιρικών σχέσεων που θα φέρει θετικές αλλαγές στα όρη και στα υψίπεδα του κόσμου.

Φέτος, το θέμα για τη Διεθνή Ημέρα Βουνού είναι η ορεινή γεωργία. Εδώ έχουμε την ευκαιρία να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για το πώς η ορεινή γεωργία, η οποία είναι κυρίως οι οικογενειακές γεωργικές εκμεταλλεύσεις, υπήρξε ένα μοντέλο αειφόρου ανάπτυξης για αιώνες.

Η Διεθνής Ημέρα Βουνού για το 2014 παρέχει μια ευκαιρία για να τονιστεί πώς η οικογένεια της γεωργίας στις ορεινές περιοχές υφίσταται ραγδαία μεταμόρφωση λόγω της αύξησης του πληθυσμού, της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, της αστικοποίησης και της μετανάστευσης των ανθρώπων και ειδικότερα των νέων σε αστικές περιοχές.

Ταυτόχρονα, αυτές οι αλλαγές μπορούν να παρέχουν ευκαιρίες για την τοπική ανάπτυξη. Οι άνθρωποι που κατοικούν σε ορεινές περιοχές μπορούν να διαφοροποιήσουν το εισόδημά τους από την άσκηση των δραστηριοτήτων, όπως ο τουρισμός, η υψηλής αξίας προϊόντα του βουνού και της χειροτεχνίας. Ένα ευνοϊκό περιβάλλον πολιτικής που περιλαμβάνει προσαρμοσμένες επενδύσεις θα μπορούσαν να βελτιώσουν την πρόσβαση των αγροτών σε πόρους και να αυξήσουν την ικανότητά τους να παράγουν εισόδημα.

Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε τη 10η Δεκεμβρίου ως τη Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1950, για να επιστήσει την προσοχή των λαών του κόσμου στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως κοινό πρότυπο σε ένα επίτευγμα για όλους τους λαού και όλα τα έθνη.

Το φετινό σύνθημα "Ανθρώπινα Δικαιώματα 365" εμπεριέχει την ιδέα ότι κάθε μέρα είναι η Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιορτάζει τη θεμελιώδη πρόταση στην Οικουμενική Διακήρυξη που ότι ο καθένας από εμάς έχει παντού και σε κάθε περίπτωση δικαιούται σε όλο το φάσμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ανήκουν εξίσου σε κάθε έναν από εμάς και μας δεσμεύουν όλους μας ως μια παγκόσμια κοινότητα με τα ίδια ιδανικά και αξίες.

Μήνυμα του Γενικού Γραμματέα ΟΗΕ κ. Ban Ki-moon για το 2014

Την Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μιλάμε δυνατά!

Καταγγέλλουμε αρχές που αρνούνται τα δικαιώματα οποιουδήποτε προσώπου ή ομάδας.

Δηλώνουμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι για όλους μας, όλη την ώρα: ανεξάρτητα του ποιοι είμαστε και από όπου είμαστε, δεν έχει σημασία η κοινωνική μας τάξη, οι απόψεις μας, ο σεξουαλικό προσανατολισμό μας.

Αυτό είναι ένα θέμα προσωπικής δικαιοσύνης, κοινωνικής σταθερότητας και παγκόσμιας προόδου. 

Τα Ηνωμένα Έθνη προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, διότι αυτό αποτελεί μία περήφανη αποστολή μας-και επειδή όταν οι άνθρωποι απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους, οι οικονομίες ακμάζουν και οι χώρες βρίσκονται σε ειρήνη.

Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι περισσότερο από προσωπικές τραγωδίες. Είναι ο κώδωνας του κινδύνου που μπορεί να προειδοποιήσει για μια πολύ μεγαλύτερη κρίση.

Η Πρωτοβουλία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στοχεύουν να λάβουν σοβαρά υπόψη αυτές τις ειδοποιήσεις. Είμαστε σε συνεχή εγρήγορση σε απάντηση προς τις παραβιάσεις-πριν εκφυλιστούν σε μαζικές θηριωδίες ή εγκλήματα πολέμου.

Ο καθένας μπορεί να προωθήσει την πάλη ενάντια στην αδικία, τη μισαλλοδοξία και τον εξτρεμισμό.

Καλώ τα μέλη να τηρήσουν την υποχρέωσή τους να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάθε μέρα του χρόνου. Καλώ τους ανθρώπους να ελέγχουν τις κυβερνήσεις τους να λογοδοτήσουν. Και απευθύνω έκκληση για την ειδική προστασία για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υπηρετούν με θάρρος το συλλογικό μας σκοπό.

Ας ανταποκριθούμε στις κραυγές της εκμετάλλευσης, και ας υποστηρίξουμε το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια για όλους.

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς

Θέμα για το 2014: Σπάστε την αλυσίδα της διαφθοράς

Η διαφθορά είναι ένα σύνθετο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό φαινόμενο που επηρεάζει όλες τις χώρες. Η διαφθορά υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς, επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη και συμβάλλει στην κυβερνητική αστάθεια. Η διαφθορά προσβάλλει το θεμέλιο των δημοκρατικών θεσμών διαστρεβλώνοντας τις εκλογικές διαδικασίες, οδηγεί στη διαστρέβλωση του κράτους δικαίου και στη δημιουργία γραφειοκρατικών τελμάτων των οποίων ο μόνος λόγος ύπαρξης είναι η προσέλκυση των δωροδοκιών. Η οικονομική ανάπτυξη σταματά, επειδή οι άμεσες ξένες επενδύσεις αποθαρρύνονται και οι μικρές επιχειρήσεις εντός της χώρας συχνά θεωρούν ότι είναι αδύνατο να ξεπεράσουν το «κόστος εκκίνησης» που απαιτείται λόγω της διαφθοράς.

Στις 31 Οκτωβρίου 2003, η Γενική Συνέλευση ενέκρινε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς και ζήτησε από τον Γενικό Γραμματέα ορίσει το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα ως γραμματεία για τη διάσκεψη των κρατών μελών (ψήφισμα 58/4) της Σύμβασης.

Η Συνέλευση έχει οριστεί επίσης την 9η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς, για την ευαισθητοποίηση κατά της διαφθοράς και του ρόλου της Σύμβασης για την καταπολέμηση και την πρόληψη της. Η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2005.

Μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moon για το 2014

Η διαφθορά είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που πλήττει σκληρότερα τους φτωχούς, εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και στερεί βασικές υπηρεσίες και πρόσβαση σε αναγκαία κεφάλαια. Όλοι οι άνθρωποι, σε όλο το κόσμο, ανεξαρτήτως ηλικίας, αγγίζονται από τη σκιά της διαφθοράς του.

Στο φετινό εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας κατά της Διαφθοράς, καλούμε και πάλι για τους ανθρώπους παντού να εμπλακούν στο «σπάσιμο της αλυσίδας της Διαφθοράς».

Την επόμενη χρονιά ο κόσμος θα συμφωνήσει για ένα νέο μετά το 2015 πρόγραμμα για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Στόχος μας είναι να ενδυναμώσει τα άτομα και να βοηθήσει τις κυβερνήσεις, τον ιδιωτικό τομέα και την κοινωνία των πολιτών να συμβάλουν στην άρση εκατομυρίων ανθρώπων από τη φτώχεια, την προστασία του πλανήτη και να επιτευχθεί κοινή ευημερία και αξιοπρέπεια για όλους. Η εξάλειψη της διαφθοράς και οι επιβλαβείς επιπτώσεις της θα είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον μας.

Για να διαλυθούν τα ψηλά τείχη της δωροδοκίας, καλώ κάθε έθνος να επικυρώσει και να εφαρμόσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς. Τα πρωτοποριακά μέτρα στους τομείς της πρόληψης, της ποινικοποίησης, της διεθνούς συνεργασίας και την ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων, προέβησαν σε σημαντικές διεισδύσεις, αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα να κάνουμε. Οι δημόσιες υπηρεσίες πρέπει να διατηρούν τα υψηλότερα πρότυπα ακεραιότητας και να διασφαλίσουν ότι οι διορισμοί γίνονται με την αξία τους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς και οι αιρετοί, θα πρέπει να καθοδηγούνται από την ηθική, τη διαφάνεια και τη λογοδοσία.

Ο ιδιωτικός τομέας έχει επίσης καίριο ρόλο. Η καλή συμπεριφορά είναι καλή επιχείρηση. Οι επαγγελματικές ομάδες μπορούν να μετατρέψουν δράσεις κατά της διαφθοράς σε σταθερή στήριξη για την αειφόρο ανάπτυξη.

Σας καλώ όλους να βοηθήσετε στον τερματισμό της διαφθοράς, και να έρθετε μαζί μας για την παγκόσμια δικαιοσύνη και ισότητα. Ο κόσμος και οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά, ούτε θα ανεχτούν τη διαφθορά.

Ρωμανολογία στην Ελλάδα της απόλυτης υπερβολής ...

Το θέμα του Νίκου Ρωμανού, τις τελευταίες ημέρες, έχει γίνει αντικείμενο πολιτικών και ψυχολογικών αναλύσεων, πολιτικής αντιπαράθεσης και έχει αποτελέσει εφαλτήριο για καταλήψεις, επεισόδια, καταστροφές δημόσιας περιουσίας και όλα αυτά σε μία Ελλάδα του χάους και της απόλυτης υπερβολής. Ακόμα και στο Google αν γράψεις στο πεδίο αναζήτησης το όνομα Νίκος το πρώτο πράγμα που θα εμφανιστεί είναι Νίκος Ρωμανός. 

Σε δύο μέρες από σήμερα είναι η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου που αποτέλεσε την αφορμή τις 6 Δεκεμβρίου του 2008 να καεί όλη η Ελλάδα και να ξεχυθούν στους δρόμους άνθρωποι όλων των ηλικιών για να αναβλύσει σαν γάργαρο νερό ο θυμός, ο πόνος, η οργή ...  Και όλα αυτά φυσικά με την κλασσική πάλη μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων ασφαλείας ή καταστολής, με καταστροφές δημόσιας περιουσίας, με τραυματίες, συλλήψεις και με πλήρη νίκη του άκρατου παραλογισμού και του κανιβαλισμού. 

Το έχω ξαναπεί και στο παρελθόν ότι ζούμε στην Ελλάδα της απόλυτης υπερβολής, της μπουρδολογίας και των κενών λόγων. Σε μία Ελλάδα που έχει τόσα προβλήματα, που κινδυνεύει με κυριολεκτικό αφανισμό, με την ανεργία να καλπάζει σε ασύληπτα επίπεδα, με το 55% του πληθυσμού να θέλει να μεταναστεύσει για μία καλύτερη τύχη (βάσει πρόσφατης έρευνας σε πανελλήνιο επίπεδο), με τους γεωγραφικούς μας γείτονες να απειλούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ή να βρίσκονται σε περίοδο πολέμου, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και ο ίδιος ο άφαντος και δίχως εξουσίες Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να ασχολούνται με το αυτονόητο ... το δικαίωμα ενός παιδιού να σπουδάσει και να του δωθεί μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του. 

Πολλοί χαρακτηρίζουν το Νίκο Ρωμανό, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τον Michael Brown στο Ferguson, ως ήρωες, με τον πρώτο να καταδικάζεται ως τρομοκράτης και με τους δύο τελευταίους να δολοφονούνται εν ψυχρώ από σφαίρες αστυνομικών. Με συγχωρείται που θα σας το χαλάσω αλλά δεν είναι ήρωες: είναι θύματα και προϊόντα μίας συστημικής κόλασης, ενός χάους, και ειδικότερα για την Ελλάδα, μίας χώρας που η ίδια καταστρέφει εκ των έσω αυτά τα οποία έχουν χτιστεί όλους αυτούς τους αιώνες. Σε μία χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, η ίδια αυτή η χώρα και οι πολίτες της την έχουν καταστρατηγήσει και τη βιάζουν καθημερινά. Όλοι, από τους κυβερνώντες μέχρι τον τελευταίο απλό άνθρωπο. Και τώρα όλοι αυτοί, τα ίδια μέλη του ιδίου συστήματος, θέλουν να στείλουν στο θάνατο ένα νέο παιδί που αποτελεί προϊόν του ίδιου εκείνου συστήματος που δημιούργησε αυτή η χώρα. Πόσο φαιδρό και τραγελαφικό ...

Δεν μπορώ να αποφανθώ περί δικαίου ή αδίκου και δεν είναι καν αυτή η δουλειά μου, ούτε έχω τις γνώσεις να το κάνω. Το τι έκανε ο Ρωμανός, ο Γρηγορόπουλος, ο Brown και άλλοι θα το κρίνει η δικαιοσύνη και η ιστορία ... Αυτό που πραγματικά με θλίβει είναι ότι ένα παιδί όπως είναι ο Νίκος Ρωμανός δεν του δίνεται η δυνατότητα όχι πρωταρχικά να σπουδάσει αλλά να αλλάξει τη ζωή του, να κατανοήσει ότι πρέπει στη ζωή να έχουμε και μία δεύτερη ευκαιρία. Πολλοί πιστεύουν ότι δεν του αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία και ότι αν τον αφήσουν να πάει στο πανεπιστήμιο θα αποδράσει. Αν ισχύει αυτό γιατί τότε τόσο μελάνι σε γραπτά, γιατί η απεργία πείνας, γιατί τόση φασαρία, γιατί τόση ανάλυση; Ποιός είναι τελικά αυτός ο οποίος κρίνει τη τύχη και τις ευκαίριες των ανθρώπων; Όλοι δεν έχουν δικαίωμα στη μεταμέλλεια και στη συγχώρεση; Όλοι δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή για μία δεύτερη ευκαιρία; όλοι δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή για αλλαγή και στήριξη;

Δεν είναι τυχαίο ότι αν πατήσετε το όνομά του σε μία μηχανή αναζήτησης όλες οι φωτογραφίες που εμφανίζονται τον δείχνουν να στιγμές μίσους, κραυγών και οργής. Όλοι αυτοί που κόπτονται για την υγεία του και για το αναφαίρετο δικαίωμά του στη μάθηση, είναι οι ίδιοι που τον στέλνουν προς τον αργό θάνατο, όχι μόνο τον σωματικό, αλλά κυρίως τον ψυχολογικό ... το θάνατο της ψυχής. Είναι οι ίδιοι που χρησιμοποιώντας λόγια παχιά και υποσχέσεις οδηγούν ένα παιδί που οι ίδιοι τον οδήγησαν στο θάνατο μία φορά να τον σταυρώνουν για μία ακόμα φορά.

Η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού μου θυμίζει την εργασία του ποινικολόγου Τσεζάρε Μπεκαρία που στο έργο του "Περί Εγκλημάτων και Ποινών" αναφέρει ότι σκοπός της ποινής δεν θα πρέπει να είναι η εκδίκηση αλλά ο σωφρονισμός αυτού που διέπραξε τη πράξη και ο παραδειγματισμός των άλλων. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να σοφρωνιστεί ένα άτομο και ειδικά ένας νέος άνθρωπος και να καταλάβει το λάθος του από το να σπουδάσει;

Θεωρώ απόλυτη κατάντια και ύβρη να χρησιμοποιούνται οι φιγούρες του Νίκου Ρωμανού και του νεκρού Αλέξη Γρηγορόπουλου ως εργαλεία και μέσα μικροπολιτικής, διαμαρτυρίας και καταστροφών. Είμαι δυστυχώς σίγουρος ότι πάλι στις 6 Δεκεμβρίου, την ημέρα που εορτάζει ο Άγιος Νικόλαος θα δούμε πάλι πόλεις σε όλη την Ελλάδα να καίγονται, ανθρώπους όλων των ηλικιών στο δρόμο να ξεχυλίζουν από οργή, όχι μόνο για το Νίκο ή τον Αλέξη αλλά εξωτερικεύοντας τα δικά τους προβλήματα, τους δικούς τους φόβους και το δικό τους θάνατο ως παιδιά και παράγωγα ενός συστήματος που μόνο σύψη και καταστροφή υπόσχεται.

• Ας αφήσουμε λοιπόν το Νίκο να σπουδάσει, να μάθει, να καταλάβει και να γίνει χρήσιμος πολίτης σε μία κοινωνία που χρειάζεται μορφωμένους ανθρώπους. 
• Ας αφήσουμε τον Αλέξη επιτέλους να αναπαυθεί και να ηρεμήσει και να μη χρησιμοποιούμε τη μνήμη του ψευδεπίγραφα για φθηνές διαμαρτυρίες και κομματικές διενέξεις. 
• Ας πάψουμε επιτέλους να χρησιμοποιούμε εργαλεία και πιόνια για σκοπούς διαφορετικούς και ας πούμε για μια φορά την αλήθεια και τα πράγματα με το όνομά τους. 
• Ας πάψει επιτέλους αυτή η χώρα να είναι η Ελλάδα της υπερβολής και να γίνει επιτέλους η Ελλάδα της λογικής και της σοφίας. 
• Ας πάψουν επιτέλους οι νεοέλληνες να χειραγωγούνται, να μαζοποιούνται και ας δουν επιτέλους έξω από το μικροκοσμό τους. 
• Ας καταλάβουν επιτέλους όλοι ότι η διαμαρτυρία δεν χρειάζεται να συνοδεύεται από καταστροφές. Κάθε καταστροφή σημαίνει μία χαρακιά, μία ουλή στο πρόσωπο της ίδιας της Ελλάδας και αυτή τη στιγμή είναι το τελευταίο που χρειάζεται αυτή η χώρα. 
• Ας σοβαρευτεί επιτέλους για μία φορά η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία αυτής της χώρας και ας δει κατάματα τα αληθινά προβλήματα σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα και ας αφήσει τις άσκοπες και ατελείωτες συζητήσεις για λύσεις πάνω σε αυτονόητα ζητήματα. 

Η υπερβολή είναι αυτή που οδήγησε αυτή τη χώρα στην απόλυτη παρακμή και την καταστροφή. Οι στάχτες είναι εδώ. Ας μην καταστρέψουμε και το τελευταίο ίχνος ζωής σε αυτή τη χώρα και ας μπολιάσουμε τους νέους ανθρώπους με τα εργαλεία της μάθησης και της μόρφωσης και όχι με τα εργαλεία της βίας και του θανάτου, όποιος και αν είναι αυτός ο θάνατος .... 

Η παρακμή της Ευρώπης: ο ύστατος χαιρετισμός ...

Δεν ξέρω αν ο τίτλος της παρούσας ανάρτησης είναι πολύ δραματικός ή όχι, αντανακλά όμως τη προσωπική μου γνώμη και τα συναισθήματα που νιώθω για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη Γηραία Ήπειρο, τη κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού. 

Το θέμα είναι ότι οι αρχές πάνω στις οποίες βασίστηκε το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα και που άλλωτε αποτελούσαν το Unique Value Proposition του εγχειρήματος αυτού, έχουν αρχίσει να γίνονται μπούμερακ και να χτυπούν αλύπητα την Ευρώπη, τους πολίτες και να οδηγούν σε ένα μέλλον δίχως αύριο. Μία Ευρώπη η οποία αφέθηκε στο έλεος της απόλυτης ελευθερίας, που θέλησε να "το παίξει" μητέρα και προστάτιδα των κατατρεγμένων και των αναζητούντων βοήθεια, οδηγείται σήμερα σε μία αλλοτρίωση δίχως γυρισμό ... 

Το σχόλιο αυτό γράφεται με αφορμή τις σημερινές δηλώσεις του πρωθυπουργού της Γηραίας Αλβιώνας (Ηνωμένο Βασίλειο) David Cameron σχετικά με το μεταναστευτικό πρόβλημα που αποτελεί μάστιγα για την Ευρώπη και που καθημερινά όχι μόνο διογκώνεται αλλά οδηγείται σε ανεξέλεγτες διαστάσεις. 

Οι δυναμικές μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι ποικίλες και πολύπλοκες και αυτό δημιουργεί μία συμπληρωματική δυσκολία τόσο στη συζήτηση του προβλήματος όσο και στην επίλυσή του. Γενικά, ο κ. Cameron δεν μου είναι συμπαθής αλλά πέρα από τις προσωπικές προτιμήσεις δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι βρίσκω κάποια αλήθεια στα λεγόμενά του. Η Βρετανική εφημερίδα Guardian αναφερόμενη στις προτάσεις του κ. Cameron λέει χαρακτηριστικά ότι "Eίμαστε η Μεγάλη Βρετανία εξαιτίας της μετανάστευσης, ότι παρά την μετανάστευση". 

Συμπληρωματικά, μόλις εχθές στον Ελλαδικό χώρο 700 πρόσφυγες σώθηκαν από το ακυβέρνητο μεσοπέλαγα πλοίο μέσα στο οποίο ήταν στιβαγμένοι σαν πρόβατα επί σφαγή, βρίσκοντας καταφύγιο με τη βοήθεια των ακούραστων εθελοντών και των τοπικών αρχών. Παρόμοια συμβάντα λαμβάνουν χώρα καθημερινά στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ισπανία και τη Πορτογαλία, δηλαδή στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που φλέγεται και που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική καταστροφή και εξαθλίωση. 

Σε μία Ευρώπη που κυριαρχεί η ανισότητα, με έναν Ευρωπαϊκό Νότο που αφανίζεται, με μία βόρεια Ευρώπη που ζει στο κόσμο της, με μία Μ. Βρετανία που δεν ξέρει αν θα συνεχίσει να αποτελεί μέρος αυτού που καλούμε σήμερα ενωμένη Ευρώπη, με μία Γερμανία που ζει στη δική της γυάλινη σφαίρα και επιθυμεί πάση θυσία να κρατήσει το ευρώ ζωντανό και με μία ανατολική Ευρώπη δίχως φωνή που ζει υπό τη σκιά της Ρωσίας του Πούτιν, πως είναι δυνατόν αυτή η Γηραιά Ήπειρος να αποτελέσει τη πόρτα εισόδου όλων αυτών των προσφύγων και των μεταναστών από την κατεστραμμένη και φλεγόμενη Μέση Ανατολή; Για να μην αναφερθούμε σε μετανάστες από την Ασία, την Ινδία και από την Αφρική και να μην αναφερθούμε στην επανεμφάνιση ασθενειών, στην έλλειψη ελέγχου, στην αύξηση της εγκληματικότητας, στη δημιουργία γκέτο σε διάφορες πόλεις, σε προξένηση καταστροφών κλπ. 

Η νότια Ευρώπη αιμορραγεί από τη διαφυγή ανθρώπων οι οποίοι λόγω της ανεργίας εγκαταλείπουν τις χώρες τους, τα σπίτια τους και τη ζωή τους για μία καλύτερη τύχη και οι οποίοι πολλές φορές καταλήγουν από νοικοκυραίοι να γίνονται παραγιοί, ζώντας σε ένα δωμάτιο και όντας εν δυνάμει υποχείρια και προϊόντα εκμετάλλευσης από τους ίδιους τους συνανθρώπους τους. 

Και επειδή είμαι σίγουρος ότι πολλοί από τους αναγνώστες μου θα με θεωρήσουν ρατσιστή και ενάντια στη μετανάστευση θα σας πω τα εξής: είμαι και εγώ ένας από αυτούς που ζήτησα καλύτερη τύχη σε μία άλλη χώρα, άρα έχω και εγώ το τίτλο του μετανάστη, ίσως σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Στην Ευρώπη και κυρίως μέσα από το νομοθετικό πλαίσιο και τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, έχουμε παρεξηγήσει κάποια πράγματα. Έχουμε μπερδέψει τη μετανάστευση με την ανθρωπιστική βοήθεια, έχουμε μπερδέψει τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη με τις ανεξέλεγτες παροχές, την ελεημοσυνη και την δίχως έλεγχο είσοδο και παραμονή ξένων στοιχείων σε μία χώρα η οποία στη πληθώρα των περιπτώσεων δεν έχει τις υποδομές, το νομοθετικό πλαίσιο και την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί. 

Όταν η Ελλάδα που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, κυρίως στους νέους ανθρώπους, που δεν έχει ίχνος παραγωγής και δεν μπορεί να θρέψει τους δικούς της ανθρώπους, πως είναι δυνατόν να θρέψει όλους τους ξένους; 

Δείτε τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης π.χ. Αθήνα, Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο, Φρανκφούρτη, Στοκχόλμη κλπ πόσο έχουν υποβαθμιστεί από την ενεξέλεγκτη εισροή μεταναστών, οι οποίοι στη πλειοψηφία τους είναι παράνονοι, μπορεί ναι είναι εγκληματικά στοιχεία και οι οποίοι όταν δεν έχουν δουλειά φυσικά και θα κλέψουν, θα σκοτώσουν, θα βιάσουν και θα καταστρέψουν. 

Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να δει ρεαλιστικά το ζήτημα της μετανάστευσης τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής και για μία φορά να συμπεριφερθεί σε μία ενιαία οντότητα και να δει το πρόβλημα κατάματα. Η νότια Ευρώπη μπορεί να αποτελεί χώρο εισροής μεταναστών οι οποίοι προσπαθούν να ξεφύγουν από τον όλεθρο του πολέμου, όμως τα σύνορα αυτά είναι σύνορα της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας ή της Ιταλίας κλπ. Η Ευρώπη θα πρέπει να σταματήσει να είναι η ψεδοψυχομάνα όλων των ξεριζωμένων και να θεσμοθετήσει συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές που θα βοηθήσουν τόσο την ίδια την Ευρώπη όσο και την παγκόσμια οριοθέτηση του μεταναστευτικού ζητήματος. 

Η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων και εμπορευμάτων είναι θεμιτή και απαραίτητη μιας και οι πληθυσμοί και οι μετανάστες φέρνουν νέες αξίες, δεξιότητες, ήθη και έθιμα και συμβάλλουν στην παγκοσμιοποίηση και στη δημιουργία πολιτών του κόσμου. Ελευθερία όμως δεν σημαίνει ασυδοσία, δεν σημαίνει έλλειψη ελέγχου και καταστροφή και καταπάτηση των δικαιωμάτων προς χάριν όλων των ζητούτων βοήθειας και ασύλου. Ο μετανάστασης θα πρέπει να σέβεται τη χώρα στην οποία ζει, τους κανόνες, τους νόμους και τη λειτουργία των θεσμών και όχι να προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς τους κανόνες. Ο μετανάστασης αποκτά δικαιώματα όταν τηρεί τις υποχρέωσεις του. Η Ευρώπη δεν είναι ψυχομάνα, δεν είναι χωριό SOS. Αν θέλει να γίνει τότε ας θεσμοθετήσει πολιτικές, ας προβεί σε παροχή πόρων και υποδομών και ας ελέγξει επιτέλους τα σύνορά της. 

Όσο πιο γρήγορα μπούμε όλοι σε αυτή τη λογική τόσο πιο γρήγορα θα σβήσουμε τη φωτιά που ήδη καίει μέσα στην Ευρώπη, πρωτού καταστρέψει κάθε ίχνος ζωής και τα κάνει όλα στάχτη...