Η ηθική του συστήματος

Μια ευγενική παραχώρηση του κ. Κωνσταντίνου Χατζόπουλου, Λογιστή - Φοροτεχνικού

Είναι δεδομένο ότι περνάμε μια περίοδο παρακμής, οικονομικής πολιτικής, καλλιτεχνικής. Δεν χρειάζεται πολύ κόπο να αντιληφθείς τα αποτελέσματα διότι είναι δίπλα σου. Άνθρωποι φτωχοί, πνευματικά αλλά και οικονομικά, άνθρωποι εξαθλιωμένοι, άνθρωποι που το "κοινωνικό κράτος" και το "κράτος δικαίου" τους ξέχασε, τους υποτίμησε, τους παράβλεψε. Άνθρωποι που όταν περνάς από το δρόμο κάνεις ότι απλά δεν τους βλέπεις και ότι δεν υπάρχουν. Τα αίτια πολλά, άλλωστε νομίζω ότι είναι πλέον κοινώς αντιληπτό ότι η "ανάπτυξη" του δυτικού πολιτισμού και κοινώς ο "πλούτος" της κοινωνίας αποτέλεσε ένα διαφημιστικό spot, μιας χαμηλής ποιότητος κατασκεύασμα κάποιας διαφημιστικής εταιρίας. 

Ανθρώπινες ζωές που "συμπονείς" όσο "συμπονείς" και το νεκρό ηθοποιό στο τέλος της ταινίας. Άρα έχουμε ξεφύγει πια από την οικονομική κρίση και πλέον μιλάμε για κρίση ηθική. Ηθική που παραπέει, ηθική που αναλώνεται σε νούμερα ισοπεδωτικής λογιστικής, άνθρωποι μαριονέτες, μαριονέτες - αναλώσιμες, άνθρωποι αναλώσιμοι, αξίες και ιδανικά σε τιμές ευκαιρίας, έλλειψη σεβασμού, έλλειψη ηγετών, έλλειψη ονείρου. Δεν μιλάμε πλέον για ένα όνειρο που απλά παραπέει, μιλάμε για ένα χρηματιστήριο ονείρων. Άλλωστε τι είναι το όνειρο για να μην πουλιέται και να αγοράζεται; 

Άνθρωποι ανώριμοι, άνθρωποι αριθμών και οικονομικών οφελειών. Άνθρωποι που μετά από 100 χρόνια παύσης της δουλείας, γίνονται δούλοι ξανά, μόνο που τώρα δεν νιώθουν δούλοι. Κοινώς δούλοι, με ελευθερία κινήσεων μέχρι ως του το αφεντικό να τραβήξει το σκοινί. Ηθική που περιορίζεται στο θρήνο για το χαμό του ισχυρού και γέλια για και αποστασιοποίηση για το χαμό χιλιάδων αδύναμων ανθρώπων. Ηθική που περιορίζεται στους τύπους και κάλιστα μπορεί να ξεχαστεί. Άλλωστε η επιβίωση του δυνατού αποτελεί ζωώδες ένστικτο από το οποίο πλέον δεν ξεχωρίζουμε και πολύ. 

Ηθική και προπαγάνδα. Μας μάθανε τι είναι ηθικό, τι ανήθικο και τι απλά μη παρατηρήσιμο. Μας μάθανε να σκεφτόμαστε σαν δούλοι. Μας μάθανε να κοιτάμε τις αλυσίδες μας και να παρακαλάμε να μη τις χάσουμε. Τεχνητά όνειρα, τεχνητή ηθική, τεχνητά συναισθήματα, τεχνητή ζωή. 

Ελευθερία; Πού χρόνος για ελευθερία όταν έχεις μάθει να σκέφτεσαι σαν δούλος; Όμως να προσέχουν, γιατί όπως έχουν πει και παλαιότερα, οι δούλοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο παρά μόνο τις αλυσίδες τους ...