Monday 3 May 2010

Μεταγνωστικές Δεξιότητες στην Εκπαιδευτική Διαδικασία

Η εσωτερική μου ανάγκη για συνεχή ανατροφοδότηση, αντικατοπτρισμό του εαυτού μου, αναστοχασμό, βελτίωση και ενεργή αλληλεπίδραση, με οδήγησε σε μία μεταγνωστική προσέγγιση των πολιτικών και νομικών επιστημών, μια προσέγγιση μέσα από την οποία θα είχα τη δυνατότητα να πω μια ιστορία στους μαθητές μου. Τη δική μου ιστορία στα πλαίσια της διδασκαλίας μαθημάτων ειδικότητας. Η ιστορία αυτή αποτελεί μια πορεία η οποία περνάει από αρκετά στάδια. Αποτελεί ένα προσωπικό στοίχημα που εδράζεται στην απόκτηση γνώσεων, στην ανάγκη συνεχούς αυτοπροσδιορισμού και προώθησης της αξίας της μάθησης, της διδακτικής εμπειρίας και της διαδικασίας κοινωνικοποίησης.

Το να μπορέσεις να σταθείς μπροστά σε ένα κοινό με το οποίο καλείσαι να μπεις σε μια διαδικασία «δούναι και λαβείν», να νιώσεις τον παλμό, την ενέργεια και να δεις μέσα από τη λάμψη των ματιών των μαθητών τη δύναμη, τη θέληση για μάθηση και την αγάπη για τον εαυτό τους αλλά για το διδάσκοντα, αποτελεί μια διαδικασία εσωτερικής και προσωπικής αυτοκάθαρσης. Είναι η συνισταμένη εκείνη που σε ωθεί να προσπαθήσεις να φθάσεις από τη μετωπική διδασκαλία και το δασκαλοκεντρικό μοντέλο στη βιωματική και ενεργή μάθηση που αποτελεί το φάρο και το φως στο τούνελ που θα οδηγήσει στη μεταλαμπάδευση όχι της στείρας γνώσης αλλά του μεταγνωστικού και συναισθηματικού εκείνου στοιχείου που θα μείνει χαραγμένο στη ψυχή και το μυαλό του μαθητή.

Προσπάθησα να δω τον εαυτό μου ως εκπαιδευτικό αλλά ταυτόχρονα να μην διαμορφώσω την εικόνα του εκπαιδευτικού εκείνου που θα έκανε ό,τι εγώ δεν ήθελα ή δεν μου άρεσε οι εκπαιδευτικοί των σχολικών μου χρόνων να κάνουν. Αυτό με ώθησε στο να πιστέψω πως δεν θα έβλεπα τον εαυτό μου ως διδάσκοντα αλλά ως διευκολυντή (facilitator), ως έναν άνθρωπο που θα έδινε το στίγμα και το κίνητρο, θα έθετε τον προβληματισμό στους μαθητές να βρουν τον εαυτό και τη θέση τους μέσα στο σχολικό περιβάλλον αλλά και τον αυτόνομο και ατομικό τρόπο έκφρασης, διάχυσης γνώσεων, προβληματισμού και ενεργούς συμμετοχής. Σημείο αναφοράς μου λοιπόν αποτέλεσε ένα σύμπλεγμα συστημάτων που συνδύαζαν τη διδασκαλία, τη διερευνητική μάθηση, την αξιοποίηση του λάθους, την αρχή της εποπτείας, την αρχή της ισότητας και του δικαιώματος στη γνώση και τη διαθεματική και σύγχρονη προσέγγιση των θεμάτων.

Σε όλες τις πρακτικές ασκήσεις διδασκαλίας προσπάθησα να δώσω μία διαφορετική εικόνα, μία ζωντανή προσέγγιση, να αποφύγω τη στείρα γνώση και να σταθω μπροστά στους μαθητές ισότιμα, απλά και βιωματικά. Πιστεύω ότι η κατάκτηση της γνώσης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κανένα σχολικό περιβάλλον, μέσα από κανένα βιβλίο ή από οποιονδήποτε τέλειο καθηγητή. Ο μαθητής θα πρέπει μόνος του να παλέψει, να ανακαλύψει, να συγκρίνει, να διερευνήσει, να μελετήσει, να διαφωνήσει, να αποκτήσει εμπειρίες και να αξιολογεί τον εαυτό του κάθε λεπτό. Ο κάθε μαθητής έχει ένα ξεχωριστό ταλέντο μέσα του που περιμένει να εντοπιστεί και να αναδειχθεί. Όλοι οι μαθητές είναι ικανοί και οι δυνατότητες τους είναι απεριόριστες. Πιστεύω πως όλοι οι μαθητές μπορούν να μάθουν με επιτυχία φτάνει να ανακαλύψουν τον δικό τους τρόπο μάθηση. Ο καθηγητής είναι εκεί, παρών και έχει ρόλο διευκολυντή, εμψυχωτή και συντονιστή στη διαδικασία μάθησης. Βοηθώντας το μαθητή να εντοπίσει και να σεβαστεί τις μαθησιακές του δυνατότητες, τα ενδιαφέροντα και τα ταλέντα του, του δίνει φτερά, κίνητρο και σκοπό για να γίνει ένας ενεργός και ολοκληρωμένος μαθητής.

No comments:

Post a Comment